[Anko]

NURS:

[mad]

Zaraz wyjeżdżam na urlop, toteż chę zdążyć jeszcze zagłosować. Mniemam, że po powrocie może być za późno.
Jedna uwaga bardzo optymistyczna: świetny numer - i to bez fantasy! SF i okolice trzymają się dzielnie!
Punkty przyznaję następująco:
1. Shorty Kozakowskiego. Zauważyłem, że miniatury literackie nie cieszą się specjalną sympatią gawiedzi. Ja je generalnie uwielbiam, coś tam nawet sam skrobnąłem
Swego czasu byłem fanem Borgesa i... Leca. Miniatury (wolę tę nazwę niż short) to zawsze trochę filozofii w literaturze, to próba powiedzenia, że w istocie ważniejsza od fabuły jest myśl. Nie chodzi mi o to, aby miniatury zupełnie zastąpiły dłuższe formy, ale spróbujmy dać im szansę. Niech sobie będą gdzieś z boku... spokojne, delikatne, nikomu nie wadzące, poetyckie (ewentualnie niepotrzebne określenie skreślić).
2. "Trzy Pieczenie" Świdziniewskiego. Lubie spiskowe teorie, jeśli są podane w odpowiedni sposób, tzn. jako literacka fikcja, oryginalny pomysł, a nie próba zaklinania rzeczywistości jak (nie)sławny Brown. Zaczęło się trochę niebezpiecznie - historycznym zagajeniem, ale na szczęście na końcu zagajenia pojawił się AH. Potem już wszystko było ok.
Kosik też napisał dobry tekst, Rudziński również niczego sobie. Opko Sokół zachwyciło mnie do połowy, potem temperatura nieco opadła. Ale ja już taki jestem, że często zupełnie gdzieś indziej dostrzegam punkty kulminacyjne. To mój problem, nie Moniki.
Co do fragmentu Inglota - rzeczywiście widać, że to fragment. Jako belfer już się kiedyś spotkałem z podobnymi reakcjami tych, którzy odeszli z zawodu - ale to temat na inną opowieść, chyba nie tutaj, bo kogo to obchodzi? Nawet mnie nieszczególnie...

[NURS]

Dzięki Mad68, dobrej pogody na urlopie. Kto następny?

[Aga]

Numer mogę zaliczyć na plus. Nie było żadnej spektakularnej wpadki i jeden mały fajerwerk. Tym razem w numerze znalazło się więcej dłuższych tekstów - alleluja! Punktacja przedstawia się następująco:

Miejsce VI
Andrzej Kozakowski Shorty
Yyyy... Jakby to ująć... Nie przemawiają do mnie takie teksty. Brak mi tu mocnej puenty. Po przeczytaniu - przykro powiedzieć - cieszyłam się, że są tylko dwa. Nie podobało mi się, ale jestem świadoma, że ci, którzy shorty lubią, mogą być zadowoleni.

Miejsce V
Jacek Inglot Cień Tezcatlipoki
Średnie. Rozumiem, że to fragment powieści, więc trudno wymagać, żeby fabuła była jasna od początku do końca. Bohaterowie mocno nijacy i to przede wszystkim decyduje o tym, że tekst jest niezbyt dobry, eufemistycznie rzecz ujmując. Nie potrafiłam się wczuć w ich sytuację, facet jakiś taki drewniany, a już na żony głównych bohaterów będące w ciąży mam alergię. Zbyt to wszystko przewidywalne. Mam też takie niejasne wrażenie, że większa część tego fragmentu powstała po to, by autor mógł wygłosić natchnione - jego zdaniem - prawdy o życiu nauczyciela. Długa na całą stronę tyrada posłużyła - zda mi się - do przeprowadzenia porachunków z przeszłością. A prywatne vendetty jakoś mało mni interesują, tak samo jak wsadzanie przez autora szpil tym, z którymi nie ma zbyt dobrych kontaktów. Nie wiem, czy po przeczytaniu tego fragmentu sięgnę po powieść. Raczej nie.


Miejsce IV
Monika Sokół Axis mundi
Cóż... O ile tekst zapowiadał się w miarę fajnie, to niestety w ostatecznym rozrachunku się nieco zawiodłam. Za dużo mordobicia, za mało psychologii w tym wszystkim. Niestety, ciężko było mi się zidetyfikować z bohaterką. W ogóle nie rozumiem jej motywów. Dobra, zbuntowała się i postanowiła, że będzie karać zboczeńców. Ok. Rozumiem. Ale właściwie dlaczego ona to zrobiła? Bo nagle przyszło jej do głowy takie widzimisię? Mnie to nie przekonuje. Już bardziej przekonująca byłaby dla mnie historia, w której Shan-yi była traktowana w ten sposób przez kogoś i postanowiła się zemścić na innych za doznane krzywdy. Rozumiem, nie podoba jej się postawa bogów, którzy chcą zniszczyć ludzkość jako zdegenerowaną. Ale dlaczego wybiera akurat pedofili i innych zboczeńców, żeby na nich dokonywać zemsty? Dla mnie nie jest to w tekście dostatecznie umotywowane. Jeżeli chciała walczyć ze złem na ziemi, to dlaczego nie wzięła się, na przykład, za terrorystów? Przerost formy nad treścią, ot, co. Autorka za bardzo skupiła się na opisywaniu kaźni i zapomniała chyba o całej reszcie.


Miejsce III
Janek Rudziński Stać cię na więcej
Ja tu porównywać do Szamanki - wbrew sugestiom ze wstępniaka - nie będę, bo jej nie czytałam Tekst jest całkiem, całkiem. Choć znowu miałam problemy z bohaterami. Tu jednak udało mi się wreszcie do nich przekonać. Czytało mi się dobrze, szybko, płynnie, zębami nie zgrzytałam... Do czasu. Ostatnie zdanie wywołało odruch wymiotny, niszcząc dobre wrażenie. Koszmarnie cukierkowate, przesłodzone, żywcem wyjęte z taniego romansidła. Powiem tak: stać cię, autorze, na więcej

Miejsce II
Wojciech Świdziniewski Trzy pieczenie
Solidny kawał dobrej prozy, okraszony aferą szpiegowską i spiskową teorią dziejów. Czytałam z autentycznym zainteresowaniem. Bohaterowie pełnokrwiści (nareszcie!), akcja wartka, historia ciekawa. Domyśliłam się zakończenia, ale to w sumie nie jest aż takie ważne Podobało mi się. Punkt.

Miejsce I
Rafał Kosik Vertical: Wyprawa szaleńców
No, no, no... Naprawdę mi się podobało. Autor trafił w moje upodobania. Bohaterowie są naprawdę ciekawi, charakterystyczni, zapadają w pamięć. Nie tylko ci główni. Do tego ciekawa opowieść o wyprawie, faktycznie przypominająca - jak to NURS napisał we wstępniaku - wyprawę Kolumba. Już kiedy zaczęłam czytać, byłam pewna, że będzie punkt, a po przeczytaniu ostatniego opowiadania kandydat do zwycięstwa był już tylko jeden. Zaintrygował mnie ten tekst, choć końcówki można się było stosunkowo szybko domyślić. Myślę, że sięgnę po powieść. Punkt! I ogromne brawa dla autora!

[Henryk Tur]

Kosik rulez

[NURS]

Dzięki Aga, za ten piękny głos. Zapraszam kolejnych forumowiczów do wypowiedzi.

[Olaf]

Dziękuję wszystkim za oddanie głosu na trzy pieczenie. Dziękuję Dareko i innym za słowa krytyki - przyjąłem je z pokorą. Co do zarzutu dlaczego Amerykanie pozostawili włócznię w jednym z budynków WTC - po prostu o niej zapomnieli, tak jak zapomnieli o jej znaczeczniu. Przypomina mi się ostatnia scena z "Poszukiwaczy zaginionej Arki". Co do wiary Żydów w chrześcijańskie artefakty, posłużę się analogią z okresu wczesnego średniowiecza - wikingowie nierzadko nosili i młoty Thora i chrześcijańskie krzyżyki, chrzcili się po kilkanaście razy, a w jednym z grobów znaleziono posążek Buddy. Na morzu, już chrześcijańscy wikingowie, w czasie sztormu nadal wyrzucali za burtę księży w ofierze bogini Ran. Wszystko to robiono na wszelki wypadek, żeby być zabezpieczonym z każdej strony. Wydaje mi się, że tak zapobiegliwy naród jak Żydzi nie pogardziłby i Świętą Lancą. A i pewnie jakiś możnowładca muzułmański nie miałby nic przeciwko temu żeby mieć ja w swej kolekcji - ot tak, na wszelki wypadek. W końcu nie musi się do niej modlić - musi tylko uwierzyć w to, że moc Świętej Lancy działa, a za czyją sprawą, to już chyba jest mniej ważne. Tak jak ja wierzę w moc runów, choc nie do końca chce mi się wierzyć, że dał je nam Odyn.

[Anko]

Olaf:

[Kaox]

VERTICAL – Kosik nie zawiódł. Ścisła czołówka autorów publikujących w SF(FH). Powieść już dawno dodana do listy planowanych zakupów, Kosika kupuję w ciemno. Opowiadanie niezbyt fabularnie rozbudowane – i super. I mówi o sprawach istotnych, daje pomyśleć.

CIEŃ TEZCATLIPOKI – nic szczególnie odkrywczego, pomysł z żoną nieciekawy, mimo, ze życiowy. Zło jest bliskie, ale jakieś niewiarygodne, blade, bez rumieńców. Książki nie planowałem i nie kupię. Inglot podobny, jak pamiętam z innej książki. Wyrosłem. Tzn. przeszło mi.

STAĆ CIĘ NA WIĘCEJ – pierwsza myśl po przeczytaniu początku – to jak (porównując do dokonań muzyki rozrywkowej) taśma demo. Brzmienie surowe, nie szlifowane, dzikie. Ale rozkręciło się fabularnie i przeprosiło za banał „Pierwszego Sukcesu” i „srebrnej kropki na czole”. Motyw świata prymitywów w ślepej uliczce mnie poruszył... Telepatia, manipulacja pamięcią i inne psioniczne sztuczki, technomagiczna medycyna (skoro tak banalna to już nie-medycyna; BTW – jak to „upić się pod okiem lekarzy” – to jednak jeszcze istnieją obok tych cudownych maszynek-uzdrowicieli?). Koszyk z pomysłami dość duży. Niezłe. Fajnie byłoby, gdyby rzeczywiście istnieli mądrzejsi bracia w świecie istniejącym obok. Zakończenie do gustu mi nie przypadło. Wolę kawę niesłodzoną, w zasadzie.

AXIS MUNDI – doskonale wykorzystany motyw demonicy (kojarzy mi się z Bloodrayne). Przekonało mnie od początku do końca.

TRZY PIECZENIE – rozbierając na czynniki pierwsze – zbiór historyczno-fantastycznych gadżetów, dość intrygujący. Kto naprawdę jest władcą marionetek? Przewidywalne po części niestety, wielu jest w stanie podobną drabinę sklecić z domysłów. Ale mocne (zwłaszcza postawa prezydenta...ale i prowokacja, uff )

SHORTY – mogę poczytać, mogę pomyśleć, nie mam nic przeciwko. Nie rozczarowały. U mnie nie podlegają specjalnej ocenie, nie ta funkcja.

A teraz punkty – dla Vertical (oczywiście) i Axis Mundi.

[Olaf]

Dobra, przyznaję się do częściowej porażki. Po głębszej analizie wychodzi na to, że moje opowiadanie nie trzyma się kupy. Pozostawię więc political fiction na rzecz czegoś co mi lepiej wychodzi .

[Rafał]

Pora na pora

Andrzej Kozakowski Shorty Cóż, szorty rządzą się swoimi prawami, to jest kwintesencja znaczeń i odczuć, sztuka kreślenia oszczędnymi pociągnięciami długopisa obrazów tworzonych tak naprawdę nie na pipierze, ale we łbie czytelnika. Nieodzowna jest tu wrażliwość i otwartość tegoż czytelnika na poddanie się znikomej treści. Andrzej umie pisać szorty, ja lubię je czytać, ale z powodów nakreślonych powyżej nijak jest mi porównywać je do pełnowymiarowych opowieści. Pierwszy szort jest dobry, drugi też. Może ten drugi jest bardziej zamotany, ale przesłanie jest do wyłapania. Albo mi się wydaje, albo Andrzej delikatnie dryfuje w stronę Topora
Jacek Inglot Cień Tezcatlipoki nieporozumienie numeru. Samodzielnie rzecz sie nijak nie broni. Zawartość fantastyki w utworze oscyluje w granicach zera. Wydumanego wysilonego bębnienia w edukatorów nieratuje nawet gryps z Niziurskiego. Szkoda papieru, bo choć warsztatowo jest opko utrzymane na niezłym poziomie a to jest coś co od nauczyciela należy wymagać (może góra dwa zdanka kuleją w odbiorze), to przekaz zawarty w treści nie jest taki nijaki nawet. Ot facetowi coś się przyśniło, wcześniej zje..chał własne grono pedagogiczne, gdzieś mu się baba zapodziała, potem odpodziała, ganiał, gadał i w sumie nic z tego nie wynikało. Coś na wzór M jak Miłość, przepraszam, nie M jak Miłość, jak jakiś odcinek serialu Boliwijsko-Wenezuelskiej kooperacji. Ponadto w opku znalazły się anioły i demony. Coś mi to mówi
Monika Sokół Axis mundi - no, sam nie wiem co powiedzieć. I podobało mi się, i nie. Już pierwsza scenka, w Tajlandii, nie wiedzieć czemu w roli zboczeńca spodziewałem się grubego spoconego niemieckiego turysty, a jak nie znalazłem, to czemuś się zdenerwowałem na naiwność autorki. Teraz wydaje mi się to dziwne i nie na miejscu, ale podczas czytania miałem takie odczucia. Dalej, konfrontacja wątku "opiekunki" świata z jej stwórcą. Jakoś takie wysilone mi sie wydało. Natomiast opowiadanie jako całe jest bardzo fajne i mimo, że chyba nie zapadnie mi w pamięć, to jego lektura sprawiła sporą przyjemnośc. Może jeszcze tylko ponarzekam na tę maniere pisania poklatkowego, migawka CIACH, migawka CIACH, migawka ...
Janek Rudziński Stać cię na więcej - Dobre. Może i nie w moim stylu, ale dobre. Nie będę sie czepiać.
Wojciech Świdziniewski Trzy pieczenie - Jedno o co mógłbym prosić autora to lepsze zamotanie motywów i może kilka ślepych torów. Ale lubię "te klimaty" i pomimo obecności Vrila daje punkta.
Rafał Kosik Vertical: Wyprawa szaleńców - klasa sama dla siebie. Książkę na pewno kupię, świat mnie zaintrygował i wciągnął. Fantasmagoryczne krajobrazy z onirycznego snu szaleńca. Punkt.

[agrafek]

No to jedziem.
Vertical - już opisałem. Bardzo się podobało i zdobyło mój punkt. Jedyny, bo na tyle odstawało od pozostałych, że na przyznanie drugiego, równorzędnego punktu już się nie zdecydowałem.

Cień Tezcatlipoki Na początku wcale nie chciałem czytać, bo mi nie po drodze z fragmentami powieści, których pewnie i tak nie przeczytam. Przeczytałem jednak i cóż - przekonałem się, po raz kolejny, że autor pisać umie. I tyle. Bo "Quietus..." to to, niestety, nie jest.

Stać cię na więcej Też się z początku trochę pogubiłem w bohaterach. Cytat z Wellsa na początku od razu odnosi czytelnika do świata, w jakim to się dzieje. Jest ok, choć mogło by być okejsze.

Axis mundi Zupełnie niepotrzebnie nagromadziła autorka na samym początku tyle opisów przykładów dręczenia dzieci i interwencji Shan-ya. Przy opisie trzeciej już nie chciało mi się tego czytać i tylko przeleciałem wzrokiem, przez co musiałem potem wracać, bo ta, akurat, okazała się najistotniejsza dla całości. Gdyby wspomniane opisy były przeplatane z jakims innym wątkiem, byłoby znośniej, a tak festiwal maltretowanych dzieci najzwyczajniej mnie znudził.
To, co mi się podobało, to, że demonica dostała bęcki. To, co mi się nie podobało, to że była taka potężna. Fabuła może zacząć człowieka nudzić, kiedy bohater jest tak potężny, że wystarczy mu strzelić palcami, żeby pokonać iluś tam bogów. W efekcie takiego zabiegu, pod koniec kibicowałem wysłannikowi bogów, bo był słabszy, a jakoś tak mam, że kibicuję w starciach Dawidom, a nie Goliatom.
Fajne było to, że silna, czy nie, przegrała, bo zabrakło jej doświadczenia.
Niefajna była rozprawa na temat buntu i jego przyczyn. Prawie dokładniusieńki dialog czytałem na forum NF jakiś miesiąc temu. Czy to wina autorki "Axis Mundi", że wcześniej czytałem coś podobnego? Nie. Ale może to być trop, że konstruując dialog wybrała, być może, rozwiązania najprostsze, na które i innym łatwo wpaść.
A ponieważ, najwyraźniej, czepiam się tego opowiadania najbardziej, powtórzę to, co napisałem tu jakiś miesiąc temu - jakby mi się nie podobało, to bym się tyle o nim nie naklikał

Trzy pieczenie Nie pierwsze to opowiadanie w SF(itd), w którym pojawia się gra wywiadów. Taka gra, jak sięprzekonuję, to ryzykowna sprawa, bo jak człowiek nie dopilnuje, to może mu wyjść, że przynajmniej jedna ze stron wybrała na swoich agentów idiotów.
W tym opowiadanu aż tak tego nie widać, ale za nic, w trakcie lektury, zrozumieć nie mogłem, czemu ci Amerykanie tacy łatwowierni.
Podobało mi się dość długo, ale zakończenie wydało mi się zbyt banalne. Pomysł bazy faszystów jest świetny, zapachniało mi Hellboyem . Pomysł na to, że Mossad kiwnął CIA jest... ziew.

Shorty. Biblioteka trochę zabawna, Stopień do piekła trochę dobry. Napisałem trochę krótko, ale trochę mi to do shortów pasowało. Uwagę mam taką, że short powinien mieć w sobie coś, co sprawia, że jego shortowość staje się warunkiem podstawowym dlań. I o ile w Bibliotece trochę tak jest, to w Stopniu do piekła już trochę nie. Mógłby być "Stopień..." pełnoprawnym opowiadaniem i raczej by mu to pomogło, niż zaszkodziło.
I to by było na tyle.

[NURS]

Dzięki wam: Kaox, Rafale, agrafku. Cenne, długie głosy! Większych uwag nie mam, może prócz takiej, że w rankingu wywiadów Mossad stoi wyżej niż CIA, której ostatnio coraz więcej wpadek się zdarza, a agenci to w sporej mierze paranoicy, co może prowadzić do wniosku, że zachowują się jak idioci
A ty Olaf, nie defetyzuj, ja nie widze problemu Lancy, w końcu Jezus był żydem, więc Izrael może chcieć lancę, jako pamiątkę swojego dziedzictwa narodowego, a co więcej, nie chce, żeby jako relikwia tak wiele znacząca dla Chrześcijan, pozostawała w rękach tychże.

[agrafek]

W kwestii lancy przyjąłem założenie, że skoro jakiś cudowny przedmiot ma moc, to ją ma, bez względu na to, czy się w to wierzy, czy nie. Pochodzący z kultury judeochrześcijańskiej Indy może doświadczyć cudownej mocy kamieni Buddy, a jakiś jego chiński odpowiednik walczyć pod sztandarem zawieszonym na drzewcu zawierającym drzazgę z Świętego Krzyża. I tak dalej.

[Anko]

Olaf:

[Henryk Tur]

[NURS]

30 srebrników na tacy leży...

I do cholerki zmien te sygnaturkę, albo wpisz poprawnie mojego nicka...

[Henryk Tur]

[Urbaniuk]

agrafek : " Pochodzący z kultury judeochrześcijańskiej Indy może doświadczyć cudownej mocy kamieni Buddy". Kamieni Śiwy A dokładnie "Członków Śiwy" (Siva linga), ale ogólnie zgadzam się co do metodyki działania potężnych artefaktów.

[Urbaniuk]

Henryk Tur: "A to NU to co właściwie znaczy ?" Meeeeeeeeen...

[Henryk Tur]

Wiem co to, ale sprawdzam czujność NURSa

[NURS]

Jak sprawdzasz, to pisz poprawnie.

[kruczywiatr]

Henryk:

[Anko]

Jeju, ja tylko zastanawiałam się, czy w religii Żydów mógł zaistnieć podobny synkretyzm jak u Wikingów, a wyszła z tego cała debata o Judaizmie. Ale to i dobrze, człowiek się dokształci. Jednak to: http://www.science-fictio...t=315&start=480 jest chyba lepszy temat na takie rozważania...
Ja np. z chęcią dowiem się, jakie były owe imiona bogów w triumwiracie z Izraela. I co oni reprezentowali. I za co ich tak... ten teges. Czekam na wyjaśnienie, Kruczywietrze.

[Fidel-F2]

kurczywiatr rzekł

[Rafał]

[agrafek]

[NURS]

Khem, khem, tak sobie przechodziłem i widzę, że tu jakieś herezje się wyprawiają, sio mi stąd, do własciwego wątku!

[Henryk Tur]

[NURS]

Z kwitów na wungiel. Sio stąd do tematu o religii!