[Adashi]

[hijo]

eee to musze jeszcze raz poczytać

[Adashi]

szukajcie a znajdziecie

[Adashi]

[Kwapiszon]

Korzystając z okazji mogę poprosić
o wyjaśnienia.
1.
"...Na dodatek ustrojstwo miało zainstalowaną centralkę zmieniającą
kombinację numerów..."
Ten PABX to soft był czy hard.

2. Po co kupowali niesprawdzonego "robaka" ?
3. Co najbardziej mi psuło odbiór, nie znam się na komputerach, ale mając taki "robak" prawie każdy noob zrobiłby ten numer ?

Pozdrawaim

[Rafał]

Adashi, jestem pod wrażeniem. Naprawdę, jeśli to debiut to ustawiłeś sobie cholernie wysoko poprzeczkę Mam małe wątpliwości co do logiczności kilku drobnych sytuacji, ale to takie popierdółki - to chyba wymogi CP narzucają jakieś ograniczenia. Tylko motywacja tej dziouchy była jakaś taka naciągana. Początkowo sprowadziłeś ją do roli stereotypowej żony-domatorki i zazgrzytało mi to odrobinę. Cały czas czekałem się kiedy wyciągnie nóż i zacznie szlachtować wszystkich dookoła, bo dziwka idealnie wpasowująca się w modelową żonkę była podejrzaną numero uno.
Zamierzasz ciągnąć CP? Masz do tego dryg

edit, zdążyłem przed Czarnym? fatalnego orta walnąłem

[Ixolite]

[feralny por.]

Opowiadanie podobało mi się, w mojej opinii to jeden z lepszych debiutów. Na pochwałę zasługuje nawiązanie (jak z resztą zauważył Ojciec Redaktor) do nieodżałowanej pamięci komiksu „Status 7”. Może smakowity klimat cyberpunkowej Wawy odżyje w opowiadaniach szanownego pana autora, czego sobie i państwu życzę.
Teraz się trochę poczepiam, ale z innej beczki, bo ani na hackerstwie, ani na konstruowaniu fabuły, czy prowadzeniu bohaterów się nie znam (wiem tylko czy mi się podobało czy nie), dokopię za to koledze autorowi z własnego podwórka. Szanowny pan autor, raczył, bowiem sporo napisać o broni używanej przez bohaterów. Niestety, co zdanie to, babol. Łucznik P 24 jako licencia poetica nie budzi moich wątpliwości o ile oczywiście prawom fizyki nie przeczy i wszystko jest ok. Potem jednak pod siedzeniem FSO pojawia się "RAK PM 36". Moje serce zabiło mocniej, ale zaraz pomyślałem błąd w druku (powinno być PM 63), każdemu może się zdarzyć. Niestety "mleko było rozlane", a to była tylko pierwsza kropla znacząca drogę do kałuży, dalej jest, bowiem znacznie gorzej.
Jak Filip z konopi wyskakuje wędrowny sprzedawca kałachów, oczywiście chce po okazyjnej cenie opchnąć kałacha, w dodatku z celownikiem na podczerwień (lepszym określeniem byłby celownik noktowizyjny, ale niech tam) i tu zaczyna się dramat, jako bonus, bowiem, sprzedawca, dorzuca dwa magazynki z (o zgrozo) "nabojami rozpryskowymi" (szok). Niech mi ktoś (np. autor) wyjaśni cóż to są te tajemnicze i zapewne zabójcze, naboje "rozpryskowe". Bo coś mi się wydaje, że jeden facet pisząc "Dzień szakala" nasmarował trochę głupot o pociskach rozpryskowych, piłowaniu pocisków i kropelkach rtęci (zapytajcie się dentysty, co to jest amalgamat) i te potworki zaczęły żyć własnym życiem, niestety.
To bolało, ale to jeszcze nie był koniec. Teraz wkracza piękna kobieta z kolejną porcją baboli, znaczy się z pistoletem i to nie byle jakim. Tu wypada zacytować „Wyjęła z torebki pistolet, który wyglądał jak damski mini Makarow i tylko znawca rozpoznałby prawdziwą rzadkość automatyczny pistolet Stieczkina APS”. Litości, po pierwsze Makarow to bardzo mały pistolet wielkości naszego P 64 czy Waltera PPK. Nie ma żadnego mini Makarowa, bo i po kiego diabła tworzyć wersję mini czegoś, co i tak jest bardzo małe. Wręcz przeciwnie pod koniec dwudziestego wieku Rosjanie opracowali ciut większego Makarowa (PMM), który posiadał większy magazynek (12 nb.) i odpowiednio większy chwyt, zdolny ten magazynek pomieścić. Po drugie APS to wielkie kopyto (140 mm lufy!) większe nawet od Colta M 1911, które za cholerę nie przypomina damskiego pistoleciku, zwłaszcza, kiedy do Stieczkina kolbę dołączymy.
Kiedy już myślałem, że to koniec, że już będzie dobrze i już nic szokującego o broni tego wieczoru nie przeczytam, dostałem kolejny, ostatni już cios. Na szczęście, bo moja wytrzymałość była już mocno nadwątlona. Znowu cytat: „słychać było charakterystyczny stukot osłabiacza podrzutu”. Zdębiałem i czytałem to zdanie kilka razy zanim wreszcie doszedłem do siebie. Raz, że Stieczkin żadnego osłabiacza podrzutu nie posiada (milczeniem pominę zamontowanie na tym pistolecie tłumika dźwięku, oryginalnie takiej możliwości nie ma, ale da się zrobić), a dwa wszelkiej maści osłabiacze podrzutu, odrzutu i inne urządzenia wylotowe to urządzenia gazodynamiczne, na stałe zamocowane na wylocie lufy (czasem jak w AK można odkręcić), a czasami wręcz wycięte bezpośrednio na wylotowej części lufy. Jakim cudem coś takiego może stukać???

Pisanie o broni rzadko kiedy popycha akcję do przodu, częściej, jej szkodzi, bo tak na prawdę nikogo nie obchodzi, że nasz bohater posiada Colta M1911 A1 z nierdzewnej stali, z celownikiem Novaka, sportowym kurkiem i ażurowym spustem i powiększonym bezpiecznikiem chwytowym. Ważne jest to, że ma pistolet i umie strzelać. Pisanie o broni tak żeby nie nudzić czytelnika i nie zabić akcji jest trudne i wymaga wielkiego wyczucia, generalnie im mniej tym lepiej, a już zagłębianie się w szczegóły wymaga wielkiego kunsztu i dobrego uzasadnienia fabułą. Najgorsze jest jednak to, że pisanie o broni, tak jak z resztą, o czym kolwiek innym, wymaga rzetelnej wiedzy, której, co z przykrością stwierdzam, autorowi zabrakło, w przeciwnym wypadku smarujemy babole, takie jak autor był łaskaw popełnić. W ten sposób autor poważnie zaszkodził całkiem przyzwoitemu opowiadaniu, czyniąc je miejscami wręcz niestrawnym. Można się oczywiście bronić, że to opowiadanie SF, ale skoro używasz nazw wzorów istniejących w naszym świecie, to sam narzucasz sobie ograniczenia i przyjmujesz te wzory „z całym dobrodziejstwem inwentarza”. Do Łucznika P 24 uwag nie mam jest taki, jakim go wymyśliłeś i basta, ale Stieczkin jest taki, jakim go Stieczkin stworzył, koniec dyskusji.

Pozwoliłem sobie na dość specyficzny ton wypowiedzi, sam nie wiem dlaczego, mam nadzieję, że nie uraziłem, jeżeli tak to najserdeczniej przepraszam. Naprawdę szanuję twoją pracę, tym bardziej, że sam pisać nie potrafię, proszę jednak nie zabijaj swoich opowiadań pisaniem bzdur o broni. Już mniej bolało mnie, kiedy Ciećwierz kilka stron wcześniej pisała raz shootgun, raz karabin, o tej samej broni, bo dla niej broń to tylko gadżet niezbędny do popchnięcia akcji, jest bunt, to buntownicy muszą mieć broń, proste. Ty natomiast, wnikając w szczegóły, aspirujesz do pewnego poziomu znajomości rzeczy, którego w rzeczywstości nie reprezentujesz. Życzę powodzenia w dalszej pracy, jak i w życiu prywatnym. Czekam na kolejne opowiadania, jestem pewien, że coraz lepsze. Pozdrawiam.

P.S. Cytaty z pamieci, bo nie mam przy sobie SFFH (zostało bardzo daleko stąd), mogą być drobne nieścisłości, nie dotyczą one jednk sensu cytowanych fragmentów i błędów jakie zawierją.

[Adashi]

feralny por. Cieszy mnie fakt, że Gorzki przelew przypadł Ci do gustu. Już spieszę z odpowiedziami w kwestiach związanych z bronią używaną przez bohaterów opowiadania
1) Łucznik P 24 - tu nie ma nieścisłości jak rozumiem, wymyślony pistolet, ważna dla mnie była nazwa.
2) PM 36 RAK - oczywiście, że oryginalny Rak to PM 63, ale to nie ta sama broń; z premedytacją napisałem 36, przestawiając cyfry. Ów PM 36 RAK to po prostu wariacja na temat, nowa wersja, broń nawiązująca do tamtej konstrukcji. Przy okazji gratuluje odnalezienia wskazówki dot. roku w jakim rozgrywa się akcja opowiadania (dopominał się o to Adanedhel), nadal nie wiadomo, który jest rok dokładnie, ale po wzorach broni wiadomo jakie lata już minęły
3) naboje rozpryskowe do kałacha - to oczywiście wariacja na temat amunicji typu dum-dum; a kałach to znów, ani AK47 ani AK74, nawet nie AKM/AKMS, tylko przyszłościowa mutacja W następnych opowiadaniach postacie używają Glauberytów, Onyksów i Beryli, ale to też nie są współczesne nam modele. Specjalnie nawiązuje do nich, by stworzyć odpowiedni klimat, ale nie można wymagać, by w Warszawie przyszłości, bohaterowie używali zabytkowych (dla nich) modelów broni. Podobnie ma się sprawa z Tatianą i jej sprzętem.
4) MiniMakarow - nie istnieje zgoda, ale to fikcyjna malusia wręcz pieprzniczka, rzekłbym.
5) Stieczkin APS - ok tu może przeholowałem, z transformacją damskiego pistoleciku w ulubioną broń Specnazu i KGB Zwłaszcza, że o kolbie-kaburze już nie wspomniałem, ale tłumik można dołączyć do wersji APB
6) stukający osłabiacz podrzutu W tekście rzecz dot. PM 36 RAK a nie Stieczkina A w oryginalnym Raku mamy cytując pierwsze z brzegu opracowanie:

[Adashi]

[Adashi]

[Adashi]

[Ixolite]

Konwencja konwencją, ale kiedy w "Allahu 2.0" czytałem o *niezłym* hakerze, który ściąga cały soft z internetu, to już trochę śmiesznie wyglądało

[Adashi]

Ale to już naprawdę nie moja wina

[Ixolite]

Wiem, wiem, o ogólnym trendzie mówię, w twoim opku nie było takich kosmicznych zgrzytów

[feralny por.]

Cieszę się, że odpowiedziałeś, jeszcze bardziej cieszy mnie, że część baboli wynika z nieporozumień, a nie twojej niewiedzy. Widać jak na dłoni, że czytelnik może zupełnie na opak rozumieć intencje autora. Ciekawe doświadczenie, przynajmniej dla mnie, mam nadzieję, że dla Ciebie też. Niemniej z pewnymi tezami zgodzić się nie mogę, co więcej niektóre nieporozumienia wynikają z Twojej winy i można było ich uniknąć.

[Ixolite]

Z zainteresowaniem przeczytałem tą wymianę uwag i muszę się zgodzić z feralnym - istotne jest nie tyle co autor miał na myśli, ale to co czytelnik miał na myśli.

[Adashi]

Kochani, ale ja się z wami zgadzam, ogólnie rzecz biorąc, tylko, że jak zuważył wcześniej feralny por.

[feralny por.]

Szkoda tylko, ze brak tej "II" też sporo namieszał.

[Adashi]

[Anko]

No, to teraz moje uwagi do tekstu (sorry, jeśli powtarzam po innych, ale pisałam to bez wcześniejszego zaglądania do wątku, żeby się nie sugerować ).

Co mi się nie podobało:
Poziom korektorski, ale mniejsza z tym...
Niektóre zdania troszkę z rytmu wybijające.
"Nie: gangu zawszonych rekieterów..." Ten dwukropek mi wadził.
"Przez wideofon nie powiedziałeś, o co chodzi?" Ja bym to widziała tak: "Przez wideofon nie powiedziałeś, o co chodzi." - albo tak: "Przez wideofon nie powiedziałeś... O co chodzi?" Unaczej musiałabym to czytać tak, jakby pytająca intonacja dotyczyła zdania nadrzędnego ("nie powiedziałeś?").
"A jego serce nadal bolało." To zdanie całkiem dobrze mogłoby się obyć bez zaimka, IMHO.
"...świetlówka zastukała pod sufitem..." - "zastukała"? Mnie się ten dźwięk bardziej z brzęczeniem kojarzy.
"...z blond osełedecem..." - a nie z "osełedcem"? Choć w sumie to ja się nie znam...
"Majstersztyk napisany przez techdilera rozdzierał transfer..." - nie lepiej: rozdzielał?
"...koszulkę oznaczoną literami: CCCP." - ja bym to widziała tak: koszulkę oznaczoną literami CCCP.
W tym miejscu czułam, że trochę za mało umiem czytać między wierszami, żeby się połapać:
"Ten gównojad nas wystawił. - Max wyraźnie nie ufał Paniewowi."
"...jak zauważył Janowicz, moi ludzie już z wami współpracowali."
Znaczy, tak nie do końca załapałam, kto kogo i kiedy wystawił.
"Stary Japończyk, podziękował za wtaszczenie bagażu i starym zwyczajem wcisnął boyowi napiwek..." Nie wspominając o tym, że ten pierwszy przecinek to tak nie wiadomo po co, to zastanawia mnie, czy Japończycy mają zwyczaj dawania napiwków? Choć może w "świecie przyszłości" wszystko się pozmieniało...
Epilog wymaga max. skupienia, żeby wszystko poskładać. Ale w sumie jednak cofam, nie jest zły... Lepszy taki niż rozwlekły.

Co mi się podobało:
Swobodne słownictwo (np. "anabol", wszystkie "rosyjskie" słowa).
Nazwy własne, budzące skojarzenia z uśmieszkiem (np. "Putingrad", "epizod III", "Tell me why your eyes cry").
Inne wrzuty (np. ptasia grypa, "tamazwierzaki").
Cała terminologia (chaebol, zaibatsu, makarow, itp. - długo by wymieniać), mnogość szegółów (począwszy od pikantnych smaczków z bazaru czy sex-dzielnicy, aż do scenki z zakraplaniem oczu), wszystko to kreśli świat bardzo dopracowany, wywierający wrażenie, że autor nad wszystkim panuje.
Super dialogi! Pierwszy dialog z Maxem aż chwyta za serducho. A jak przeczytałam "dyskretny urok gotówki" to mnie wręcz rozłożyło. A niektóre kwestie brzmią, jakbym widziała posty Adashiego na forum. Szczególnie te:
- Bardzo dobra, kurczę, naprawdę doskonale gotujesz, dziewczyno - (...).
- Spoko wodza. Panuję nad sytuacją.
- Od kiedy wozisz w schowku granaty, brachu!?
Fabuła z ostrymi zwrotami akcji. Yeah!

Podsumowując, usterki to w sumie takie drobne są. Za to chylę czoła przed zmysłem obserwacji, wiedzą i zdolnościami organizacyjnymi autora. Zmysłem obserwacji - bo w tym opowiadaniu można się nieraz przejrzeć jak w krzywym zwierciadle; wiedzą - bo mimo natłoku specjalistycznych nazw i niecodziennych zdarzeń wszystko wygląda OK i sugestywnie; zdolnościami organizacyjnymi - bo fabuła ładnie zgrana, mimo wielu zwrotów akcji nigdzie nie wypada z zakrętu.

Naprawdę, warto było, by się to opowiadanie ukazało i czekam na więcej. Zwłaszcza, że w tej niszy wiele jeszcze do zdziałania, a teksty takie jak ten mają wszystko, co w fantastyce trendy: dopracowany świat, niewyeksploatowane jeszcze realia, wartką akcję, jędrne dialogi, ciekawe spostrzeżenia, alkohol, drugs & sex & VR, wielką forsę, światowe intrygi, piękne i bezpruderyjne laski, facetów, którzy dają czadu... To jest świetna, mocna baza pod przyszłą karierę - tylko język dopracować, usunąć zgrzyty i nie walić ortografią i interpunkcją po oczach. Na korektorów nie ma co liczyć.

[Dunadan]

Cóż ja mogę więcej napisać?... niewiele raczej. Dodam do tego co napisali inni że opis Wawy kojarzył mi się przede wszystkim z Piątym Elementem - chyba nikt tu tego tytułu nie wspomniał? ale nic to, zupełnie mi to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie. Wszystkie te neologizmy, gry słowne i nawiązania do współczesności były wręcz cudne, podobnie jak cały wykreowany świat ( tzn. sam świat, przepełniony głównie seksem to średnio, ale kreacja jak najbardziej ).
Jak już ktoś napisał wcześniej - mocny tekst, ale jak na debiut... to było coś! Bardzo się cieszę że więcej tekstów masz w zanadrzu, nie mogę się doczekać.
Aha - Padre, z tym swoich hardware'owym sklepiku w kościele kojarzył mi się z "kaznodzieją" z "Johnego Mnemonicka" ( granego przez Dolpha Lundgrena )

[Haletha]

O właśnie... Też mi zazgrzytał ten osełedec, choć właściwie chyba nawet nie jestem pewna jak powinno być.
A Padre skojarzył mi się z forumowiczem:)

[Adashi]

[Fidel-F2]

Słownik Języka Polskiego twierdzi, że jednak osełedca

[Adashi]

Problem w tym Fidelu, że to nie bardzo po polsku, raczej po ukraińsku. Znaczy dosłownie tyle co 'śledź'. Oczywiście jest to też nazwa kozackiej fryzury Ale macie rację, 'osełedcem' wydaje się być poprawną formą odmiany.

[Adashi]

[Dunadan]

[Adashi]

[Fidel-F2]