[Rafał]

No, no faktycznie, temat skłonił mnie do spojrzenia na swoje półki w odmienny sposób. Okazało się, że po odsianiu literatury fantastycznej pozostały dwie grupy: publicystyczno-naukowa - z fizyki Feynmann, Hawking, jakieś luźne pozycje dot.fizyki kwantowej i kosmologii w wersji łatwoprzyswajalnej, z "religioznastwa" wymarłe religie świata, wierzenia słowian, religia i magia starożytnego egiptu (jakoś tak to szło) i obowiązkowo Biblia. Z humanistycznych lekie wydania filozofii i psychologii (np.wywieranie wpływu na ludzi). Jakoś tak się nazbierało przy okazji prób zrozumienia "o czym oni właściwie piszą w tej SF" Załapałem bakcyla i co jakiś czas dokupuję coś co mnie aktualnie rusza. Obecnie szukam łatwoprzyswajalnego czegoś o topologii i teorii pola. Druga grupa wygląda mizernie. Trochę klasyków literatury, jakieś nowości - np. cykl Marka jakmutambyło Koniec Świata w Breslau itd. Przyznam się też bez bicia, że z racji zajęcia czytam codziennie Gazetę Prawną i odnajduję w niej pokłady fantastyki, suurealizmu i co tam tylko chcecie. Czy te objawy nie świadczą o konieczności udania się do najbliższego psychiatry?

[Dunadan]

Rafale, a czy ne uwarzasz że ksiązki populernonaukowe w stylu Hawkinga to czyste SciFi? kedy czytałem "Wszechświat według..." albo inne ksiązki tego typu miałem wrażenie ze czytałem czyste sci-fi... podobnie podstawami fizyki kwantowej itp... dlatego te rzeczy tak mi się podobają

[Rafał]

Dokładnie tak, dołóż jeszcze SF psychologiczną i fantasy. Nie wyobrażam sobie natomiast aby ktokolwiek kto uważa się za fana fantasy, a o osobach piszących nawet nie wspomnę, nie przeczytał tekstów historycznych typu księga Henoha, tablica szmaragdowa, sumeryjskie eposy o stworzeniu, praktyki magiczne Egiptu i coś z nowożytności. Sorry, znów jestem nieprecyzyjny. Wyobrażam sobie nawet niezłe produkcje osób które mogły nic nie słyszeć o powyższym. Ale jak czytam rzecz dziejącą się lub związaną z Egiptem, Sumerem lub tamtymi klimatami ew. posługującą się rekwizytami stamtąd i rzecz rozłazi się w szwach bo bzdury piszą to ręce opadają. Podobnie alchemicy nie znający podstaw alchemii, lub magicy rodem z kultury trzech wielkich religii nie mający pojęcia o magii, a snujący jakieś brednie. Nieporozumiemie.

[Iscariote]

A ja właśnie zacząłem czytać Paragraf 22... ja się dziwie moim rówieśnikom, ze tak mało czytają... jest dużo naprawde dobrych ksiązek

[Ziuta]

Ostatnio przeczytałem "Ulicę Marzycieli" Roberta MacLiama Wilsona. Po prostu – miodzio. Cymesik. Autor świetnie trafił w moją wizję litertury obyczajowej; płynnie przechodzi z śmiechu we łzy. Tragedia przeplata się z radością. Jak w życiu. Do tego książka (w przeciwieństwie do dzieł naszych "mistrzów") wygląda tak, jak powina: czterysta stron czystej prozy, piękny styl, zero eksperymentów formalnych, zabaw konwencjami czy gier słownych. Zero nurzania się w subkulturach, mniejszościach, agitkach. Wilson udowadnia, że można pisać o "życiu".
Polecam!

[Lu]

Czytałam "Ulicę marzycieli" ale nie zachwyciła mnie tak bardzo. Jedyne co pamiętam z książki to łatwy sposób na zarobienie dużych pieniędzy całkiem legalnie....

[Este]

Mnie przy jakiejś rozmowie na temat zasad holenderskiej wymowy (tak naprawdę Van Gogh wymawia się "Wan Chog") przypomniała się książka, która jest najprawdziwszą, napisaną w XX wieku powiastką filozoficzną, w stylu Voltaire'a. Marnix Gijsen - Księga Joachima z Babilonu. To była taka seria seria w tekturowych okładkach o różnych kolorach, wydawana podaj przez PIW (był w tej serii m.in. Branimir Scepanović z Czarnogóry bodaj, był chyba Irańczyk Sadegh Hedajat, Egipcjanin Jusuf Edris...). Ciekawy jestem, czy gdzieś to jeszcze jest w jakiejś bibliotece?
Żal dobrych książek, ktore z biegiem lat poszły w zapomnienie. Jak choćby Egipski erotyk Jusufa Edrisa - ciekawe uwspółcześnienie (i bardzo przekorne) mitu o Orfeuszu i Eurydyce.

[Gacek]

Jeżeli już to poza fantastyką czytałem chyba tylko Danikena, Friedmana (hehe, nie wiem czy można to do zwykłej zaliczyć, ale to chyba nie jest s-f, ani fantasy) no i lekturki prawie wszystkie of korse. Wyjątek: Quo Vadis (nie jestem pewien nawet czy tytuł zapisałem dobrze) do tego to się zabrać nigdy nie mogłem. A i jeszcze z tych nie fantastycznych to mi się Pianista podobał no i może Faraon. Same znane tytuły wymieniałem bo naprawdę mało książek poza s-f i fantasy czytam.

[Haletha]

No to nawet nie wiesz co tracisz:)

[Alkioneus]

może Faraon?

Prus arcydziełko nasmarował. Żyłby dzisiaj, pisałby fantastykę

[Ziuta]

Właśnie zabieram się za "Masona i Dixona" Thomasa Pynchona. Jak ktoś pewnie zauważy, pewna to zmiana w porównaniu z "Ulicą marzycieli": czysty postmodernizm i nawiązanie za nawiązaniem. Jak skonczę. to podeślę opinię.

[Iscariote]

[Alkioneus]

Sienkiewicz też miał ciekawe miniaturki o starożytności, szkoda, że został zapamiętany tylko za swoją Trylogię.

[inquisitor]

Dziele książki tylka na takie które dobrze mi się czyta i resztę pełny miks gatunków, a kiedy bardzo chcę zasną biorę " szamanizm i archaiczne formy ekstazy" dzieło wyczerpujące i smiertelnie monotone.

[Samowiła]

O, też się z tym mierzyłam. M. Eliade. Wcale nie takie usypiające, powiedziałabym, że ciekawe wręcz... (kamłać na pewno można się nauczyć perfekt gdyby całość przeczytać )
I jeśli chodzi o mitologie jako takie, to dla mnie zawsze najciekawsze będą mitologie ludów Syberii. Moim zdaniem coś niesamowitego!

[Rafał]

[Romek P.]

[Rafał]

Chętnie, a co by wchodziło w grę? Mam duuużo.

[Romek P.]

[Angelus]

[Este]

[Tequilla]

polecam Nicka Hornbyego. Własnie skonczyłem "Długą droge w dół" Ksiązka swietna, świetnie napisana i bardzo zabawna. Jak czytałem w autobusie ( ostatnio moj najwazniejszy kącik literacki, jako, że koło dwoch godzin dziennie poswięcam na dojazy do i z pracy) to czasem nie dalo rady się glosno nie zaśmiać.
Naprawdę dobra zabawa.

[Lambert]

Hmm... Literatura "zwykła"... Z takowej to czytam obecnie każdy wiersz Bolesława Leśmiana, jaki znajdę, i przymierzam z wolna do lektury "Fausta" Goethe'go...

Psiakrew... Tylko czy to nie podpada pod fantastykę...?