[Emilia]

Ten wyjątkowo brzydki graficznie i zadziwiająco słaby literacko numer, zawiera tylko dwa teksty, na które zwróciłam uwagę: "Honor górala" Roberta Wegnera i "Bóg zwierciadła" Marka Żelkowskiego.

Robert Wegner tym razem właściwie niczego nie stworzył. Fabułę można początkowo przyrównać do ciasta w proszku, sprzedawanego w supermarkecie: weź góry, zasiedl je goblinami i ludźmi, dodaj konflikt, przypraw wszystko magią - będzie opowiadanie. W ten sposób powstaje średniej jakości, zunifikowany ale zdatny do konsumpcji produkt. Robert Wegner przekroczył jednak pewną granicę i napisał opowiadanie mocno odbiegające od standardu. Owszem wyróżnił się, ale zdecydowanie negatywnie. Dlaczego? Otóż jakby mu było mało przemocy i wulgaryzmów, dołożył jeszcze porażające swą ohydą opisy męczarni. Po co? Nie wiem.
Moja absolutna dezaprobata i wielki minus.

Marek Żelkowski swoje opowiadanie osadził w świecie podobnie jak u Wegnera, opartym na dość powszechnie wykorzystywanym schemacie. Jednak umiejętnie ten świat rozbudował i ubarwił, przedstawiając spójną intrygę, oferującą poza rozrywką również refleksję. Opowiadanie też nie jest wolne od przemocy, jednak dyskretnie sugerowanej, a nie szokującej i wciskanej jak u Wegnera z nachalną wrzaskliwością. Autor "Boga zwierciadła" zaprezentował pisarstwo, oparte na wysokiej kulturze słowa oraz szacunku dla wyobraźni i wrażliwości odbiorcy. Takie prowadzenie fabuły, wymaga dobrego i dojrzałego warsztatu. Szczere gratulacje poparte punktem.

BTDTGTS

[NURS]

Dzieki Emilio, kto będzie 65?

[zbry]

Nie będę oryginalny. Numer 1 - Honor górala, numer 2 - Sroka.

[NURS]

dzięki, zbry, czekamy na number of the (small) beast.

[Tomcich]

66 groszy, tylko nie płacz proszę,
66 groszy w zębach tu przynoszę.



Święty Wrocław - co tu dużo mówić - KLIMAT Orbit sprawił, że z wielkim przejęciem czytałem o zdzieraniu tapet ze ściany.
Honor Górala - dobry tekst, podobał mi się.
Noah - hmmm, co tu napisać. Najlepiej chyba nic
Sroka - dobre, po przeczytaniu zacząłem podejrzliwie patrzeć na ptaki za oknem.
Bóg Zwierciadła - Z chęcią w taką wersję Cywilizacji bym zagrał, choć niekoniecznie o niej czytał.
Niezmienna historia - Hmmm, a ciekawe jak by było gdyby bohater zabił swego dziadka? Też historia byłaby niezmienna. Nie przekonało mnie.
Cienie we mgle - sprawnie napisane, lubie takie klimaty, ale kiedyś już było coś podobnego w SFFH chyba.
Kopia - Alicja po drugiej stronie lustra. Chyba jednak nie dla mnie.
Albert poszedł spać - musiałem przeczytać z dwa razy, bo za pierwszym razem nie zrozumiałem o co chodzi autorowi. Ale odkryłem Mimo wszystko raczej nie.
Śmiech - o to nawet fajny pomysł. Taki koniec świata mógłby nastąpić.
Kolonia numer jeden. - Najlepszy szort numeru.

Teraz punkty, komu je dać. Ciężki wybór dla tego numeru. Głosuję na Honor Górala i Kolonię (w celu promocji shortów ). Trzeci głos, gdyby był, poszedłby na Srokę, a Orbit dostanie odemnie głos jak tylko wypełni obietnice cdn. i końcówka będzie równie dobra jak początek.

[NURS]

dzieki Tomcichu, widzę numer 67, widzę numer 67....

[Godzilla]

Głos na Srokę i Śmiech. Ciężko było zdecydować.
Wrocław by dostał, ale nie będę oceniać przed dokończeniem, bo nie rosumiem osso chozzi.

[Henryk Tur]

Pól dwunastki za mną, jutro całość. Gdzie odpowiedni wątek????
Lenie jedne

[Gwynhwar]

Inwentaryzacja to piekło<mrukneła czytając Kosika>

[Henryk Tur]

[NURS]

nie leniuj, heniu, nie leniuj...
wątek o numerze pojawi sie po weekendzie, jak bozia przykazala.

[Henryk Tur]

Ale po weekendzie to ja już mogę zapomnieć, o czym teksty były
PS. Imiona piszemy chyba z dużej litery?

[NURS]

jesteś too old i too cold... skoro tak szybko zapominasz

[Aga]

Zdążę, zdążę... Ufff, zdążyłam...

Tym razem bez żadnych wstępów, lecimy z punktacją:
Miejsce VII
Kozakowski i Kain Shorty
W porównaniu do shorta Elam z poprzedniego numeru... nie ma porównania. Garstka pozlepianych ze sobą słów, bez większego pomysłu, przemyślenia i puenty. Tak, puenta to jest to, co leżało w tych tekstach najbardziej. Biorąc pod uwagę, że połowa z tych tekstów to już nawet nie shorty, a drabble, to tak naciągane zakończenia błagają o pomstę do nieba.

Miejsce VI
Bartek Błaszkowski Noah]
No, nie podbiło to opowiadanie mojego serca. Mimo że świetnie rozumiem autora - miesiąc temu byłam w identycznej sytuacji - to niestety nie mogę pochwalić. Bo Noah jest nuuuuuuudny - i jako tekst, i jako bohater. I to właśnie o bohaterze chciałabym co nieco napisać. Noah jest płaski. Płaski jak cholera. Lubię bohaterów, którzy nie są mi obojętni - nieważne, czy mnie irytują, czy fascynują. Byleby nie byli mi obojętni. Tymczasem to, co się stanie z głównym bohaterem zwisa mi jak buła kitu. Sorry, Kruczy. Może innym razem. Natomiast nie mogę nie pochwalić pomysłu, który - gdyby go doszlifować - mógłby być całkiem, całkiem. Niestety, zarżnęło go moim zdaniem wykonanie (te dwie strony suchego opisu i nieprawdopodobna ilość niepotrzebnych detali sprawiały, że zgrzytałam podczas czytania zębami; lepiej byłoby to wrzucić w tekst, żeby czytelnik dowiadywał się pewnych rzeczy np. z dialogu).

Miejsce V
Paweł Borawski Niezmienna historia
Ten tekst znalazł się wyżej od "Noaha" tylko i wyłącznie z powodu nieco lepszego warsztatu. Natomiast sama historia jest pretensjonalna i ograna do bólu. Kolejna teoria spiskowa... Rany, pan Dan Brown dostarcza ich aż nadto... Zapowiadało się nie tak znowu źle, ale jak przeczytałam, że Jezus nie umarł na krzyżu i zapoczątkował dynastię Merowingów, to coś się we mnie zagotowało. Wybacz, autorze. Zaproponuj mi coś, co nie było odgrzewane piętnaście razy na starym oleju. Wtedy pogadamy.

Miejsce IV
Łukasz M. Wiśniewski Cienie we mgle
Ciekawe, fajnie napisane, trzymające w napięciu i z odpowiednio zbudowanym nastrojem. Podobała mi się sylwetka głównego bohatera. Niestety, druga wojna to nie moje klimaty. Dlatego "tylko" czwarte miejsce.

Miejsce III
Marek Żelkowski Bóg zwierciadła
Całkiem zgrabnie napisana historia, w sam raz do poczytania w czasie długich godzin leżenia w łóżku. Ciekawy główny bohater, taki trochę psychol, ale w gruncie rzeczy można zrozumieć jego motywy. Brakuje mi jednak jakiegoś mocniejszego zakończenia, to istniejące nie bardzo mi zagrało. Moim zdaniem trzeba temu tekstowi solidnego kopa dla czytelnika na pożegnanie. Inaczej łatwo będzie o nim zapomnieć.

Miejsce II
Łukasz Orbitowski Święty Wrocław
Z jednej strony ten tekst bardzo mi się podobał, a z drugiej bardzo mi się nie podobał. Jednym z niewątpliwych atutów jest świetny język - żywy, plastyczny, bardzo Orbitowy. Opowiadanie się czyta, płynie się przez kolejne akapity. Jest też nastrój, tajemnica, intryga. Ale z drugiej strony, gdybym chciała poczytać, jak to parszywie jest na blokowiskach, sięgnęłabym po jakąś książkę głównonurtową, bo oni przecież lubują się w opisywaniu wszystkiego, co da się podciągnąć pod określenie "brud, smród i ubóstwo". Pomimo to tekst uważam za naprawdę bardzo, bardzo dobry. Gdyby tylko miał zakończenie... A tak - punktu nie ma. Choć Bóg mi świadkiem, że gdybym miała trzeci, dałabym go bez wahania.

Miejsce I
Magda Kozak Sroka
Robert Wegner Honor górala
Nie sposób porównać dwóch tekstów nieporównywalnych, napisanych w skrajnie różnych konwencjach. Dlatego obu przyznałam pierwsze miejsce. "Sroka" to opowiadanie napisane z jajem, świetnie się je czyta, bohater jest na tyle plastycznie opisany, by przykuć nas do tekstu. Na pochwałę zasługuje tutaj język - barwny, żywy. Madzik, w tych klimatach podobałaś mi się bardziej niż w opowiadaniu o cynglarach. Natomiast tekst Wegnera jest zupełnie inny. Autor znowu pokazuje, że z fantasy wciąż da się jeszcze coś wycisnąć. Zbiegiem okoliczności tekst jest bardzo podobny pod względem tematyki do opowiadania Rafała Dębskiego z poprzedniego numeru. I muszę przyznać, że "Honor górala" podobał mi się o wiele bardziej. Ten tekst ma klimat i trzyma w napięciu od początku do końca. Znów dopieszczony jest językowo. Podoba mi się też główny bohater. Nic, tylko tak dalej.

[Gwynhwar]

Dlaczego w moim Empiku już jest nowe SF, a w mojej skrzynce pusto???!!! O.O

[elam]

jesli chcesz uzyskac odpowiedz, zadaj pytanie w odpowiednim watku

[NURS]

Dzięki Aga.
Prenumerata już poszla, w poniedzialek powinna byc w waszych skrzynkach. numery z książkami pewnie pojdą trochę dłuzej.

[Aga]

Merci, NURSIE, za odpowiedź. Uzbrajam się w cierpliwość.

[NURS]

C'est rien, madamoiselle. Wlasnymi rencami tachałem na pocztę przed weekendem.
bom zamaskowany myśliciel, zamaskowany magazynier, zamaskowany autor i co tam chcecie

[Fidel-F2]

Mam potrzebę kilku słów o Noah. Jedno po drugim krytykuje jaki to rozlazły początek z naaadmiarem szczegółów. A mnie właśnie najbardziej podobała się ta część, te opisy, drobiazgi. To mnie wciągnęło. I dopiero gdy do sprawy weszła "akcja" zrobiło się nieklawo. WYżej bym ceni ten tekst gdzyby Noah krążył sobie od wyspy do wyspy i pogadał z paroma osobami (w zasadzie nie robiąc nic specjalnie ciekawego) zamiast bawić sie w J.B. Pod warunkiem, że autor przetykał by tekst licznymi informacjami o świecie i przeszłości bohatera. Podoba mi sie ten rodzaj wyobraźni.

[NURS]

Głosować, głosować!jeszcze tylko dwa dni zostały.

[Dunadan]

Aga

[sulka]

No to ja, w skrocie.

Pierwsze dwa miejsca, bez wskazania na zwyciezce:
- Łukasz Orbitowski - Święty Wrocław
- Robert Wegner - Honor górala
za to, ze mnie tak mocno wciagnelo i nie moglem sie oderwac.

Miejsce trzecie:
- Marek Żelkowski - Bóg zwierciadła
Bardzo powazna konkurencja do powyzszych dwoch tekstow, swietnie sie czyta, ciekawy pomysl, moim zdaniem nadaje sie do wykorzystania w kolejnych tekstach, ktos musial byc jednak 3-ci

Miejsce czwarte i piate, bez wskazania:
- szorty - bo krotkie, a ciekawie sie czytalo i zmusily mnie do refleksji
- Łukasz M. Wiśniewski - Cienie we mgle - ciekawe, przyjemnie sie czytalo.

Peleton:
- Bartek Błaszkowski - Noah - jakbym gral w RPGa, dosyc slabo prowadzonego...
- Paweł Borawski - Niezmienna historia - nic ciekawego, finalowa konkluzja powoduje wzruszenie ramien i pytanie: "i co z tego, po co to wszystko?"
- Magda Kozak - Sroka - staram sie, ale nadal nie rozumiem zachwytu nad proza Magdy, dla mnie jest to tekst slaby, jak zreszta te pare tekstow Magdy, ktore czytalem. Zachowania postaci, ich reakcje i sposob myslenia sa plytkie, sztuczne do bolu, powiedzialbym wrecz: zwierzece. Jakby w danym momencie kazda z nich widziala tylko jeden cel przed soba, miala tylko jeden okreslony bodziec popychajacy ja do dzialania, natomiast rozterki bohatera sa dla mnie po prostu irracjonalne. Troche sie czuje, jakbym czytal studium czlowieka chorego psychicznie... Jedyny plus to zakonczenie historii, zaskoczylo mnie kompletnie i bardzo spodobalo. Duzo napisalem przy tym opowiadaniu, ale to dlatego, ze caly czas probuje sie dopatrzyc w stylu pisania Magdy tego czegos, co by mi odpowiadalo i jakos nie potrafie.

[NURS]

Dzięki Sulka. kto bedzie numerem 70tym?

[Aga]

Dunadan:

[NURS]

Wybacz Aga, ale Albert poszedł spać posiada pointę i to mocną (tytuł sugeruje wszystko

[Nexus]

Fidel-F2, zgadzam się z Tobą Co zresztą opisałem w swojej ocenie. Świat rokuje i szkoda byłoby go zaprzepaścić...
Aga, jak to?? "Albert.." nie ma puenty??? Ja przez tego shorta staram się cały czas poruszać ruchem jednostajnym!

[Dunadan]

Aga

[Aga]

Czyli możemy agree to disagree

[Henryk Tur]

sulka