[Rafał]

A ja od miesiąca delektuje się powiedzeniem Chruszczowa albo innej Berii, stanowiącym ripostę na podlizujące się tłumaczenia jakiegoś wysokiego urzędasa "no co wy towarzyszu, nie ufacie???" Na to Chruszczow: Ufać - ufamy, sprawdzać - sprawdzamy.
Baaardzo mi się spodobało.

[feralny por.]

Kontrola najwyższą formą zaufania.

[Rodion]

No to coś z cyklu " Rzymska sztuka oblegania"
Jedno z miast w Azji mniejszej dufne w siłę swoich umocnień, na rzymskie wezmanie do poddania odpowiedzialo; "Możecie nas oblegać, mamy zapasów na 10 lat!"
Na co dowódca legionu odpowiedzial:
" No to my poczekamy lat 11". I rozpocząl budowę obozu.
Następnego dnia miasto się poddalo.

[Margot]

Mnie się przypomniała anegdota - niestety, nie pamiętam, czy dobrze pamiętam postaci => jeżeli przekręciłam, proszę o poprawkę i przepraszam.

Poselstwo Kserksesa I do króla Sparty, Leonidasa (wojna grecko-perska, V w. pne):
- Poddajcie się. Albowiem nie zostanie tu kamień na kamieniu, jeżeli perska armia przekroczy granice Lakonii.
- Jeżeli. - odpowiedział król Sparty.

[Haletha]

Również poselstwo perskie do wodza Greków (niestety w życiu nie przypomnę sobie szczegółów):

- Poddajcie się. Mamy tylu łuczników, że wypuszczone przez nich strzały zakryją słońce.
- To świetnie, będziemy walczyć w cieniu!

[Alkioneus]

[feralny por.]

Idąc tym tropem.
Poseł niemiecki do okrążonych w Arnhem brytyjskich spadochroniarzy:
"Proponujemy wam kapitulację"
Spadochroniarze odpowiedzieli:
"Nie mamy warunków, żeby przyjąć waszą kapitulację"

[Alkioneus]

No to jeszcze najpiękniejsza anegdota całej starożytności, którą pewnie większość zna, ale...

Aleksander Wielki wjeżdżając do Aten zapragnął poznać Diogenesa, filozofa mieszkającego w beczce. Kiedy poprowadzono go do niego z całym jego orszakiem, Aleksander, zafascynowany osobą filozofa rzekł
"Uczynię dla ciebie wszystko czego zapragniesz."
Diogenes odrzekł:
"To się odsuń, bo zasłaniasz mi słońce."

[Margot]

[Margot]

[Rodion]

Pewnego letniego dnia 1147 roku w Antiochii, po nocy wczasie której Eleonora, znudzona wstrzemięźliwością męża Ludwika VII, wpuścila do swego łoża tajemniczego nocnego nieznajomego, miala miejsce taka rozmowa:

- Pani zapominasz, ześ mą malzonką! Od pewnego czasu zbyt latwo o tym zapominasz!
- Być moze dlatego, ze nie krola poślubiłam, lecz mnicha!

A potem byla wojna stuletnia!

[Rafał]

To może coś z historii najnowszej. Kolega wrócił niedawno z Iraku, był tam z 10 mies. za cywilnego eksperta od środowiska, przywiózł masę zdjęć, opowieści i historii. Palce lizać.
Obrazek I:
Jest sprawozdanie na żywo na obozu nomen omen Babylon, dzielny reporter stoi twardo przed swoim klimatyzowanym namiotem, nie kuli się na dźwięk wystrzałów, tylko znudzeni żołnierze zza kamerami puszczają kolejne serie w niebo.
Obrazek II:
Transporter opancerzony skradziono. Nie wyjechał z terenu obozu. Co się stało? Odnalazł się na dnie Tygrysu (a może to był Eufrat? abo inna woda). Była impreza, żołnierze się popili, przyszła ochota pojedździć, nawinął się transporter, fajno jest! Nie ma jak fantazja kawaleryjska.
Obrazek III:
Kolega potrzebował pojechać w teren, przysługiwała mu ochrona, poszedł do swoich (Polacy), dowódca wyznaczył żołnierzy, żołnierze w płacz. Nie pojadą za chu chu. Bo to już druga zmiana się kończy, nie byli ni razu poza obozem i chcą wrócić do domu. Kolega pojechał ostatecznie z Indonezyjczykami czy może inną absolutnie egzotyczną nacją i bardzo chwalił sobie ich odwagę. A nasi? Cóż ... Wrócili szczęśliwie do dom.
Nie jest to może chwalebne, ale o czymś świadczy.

[Rodion]

Jeden z felietonow przypomniał mi taką anegdote:

Rok 1941, początek grudnia, niedziela, Pearl Harbor.
Jeden z marynarzy do swoich kolegów:
- Hej! Patrzcie! Odwiedzi nas ruski lotniskowiec! Widze samoloty z czerwonymi gwiazdami!

[Margot]

A mnie się rano przypomniała kolejna anegdota z czytanek łacińskich. Marek Tuliusz Cycero miał szwagra postury dość mizernej, za to zarozumialstwem grzeszącego. Szwagier ów pewnego razu dumnie paradował z mieczem - nie tylko wielce ozdobnym, ale zdecydowanie nadającym się dla wojownika o nieco większych parametrach. Na widok chuderlawego szwagra z pokaźnych rozmiarów mieczem Cyceron zawołał:
- Bogowie! Któż mego szwagra przywiązał do miecza?!

[Rodion]

Jako ze jakiś czas temu pojawily sie na forum wieloryby mam dla Was taka historyjke.

Jest luty 1891 roku,angielski statek wielorybniczy "Star of the East" zlokalizował stado kaszalotów. W czasie polowania jedna z lodzi zostala przewrócona przez nurkujacego wieloryba, zaginelo dwu ludzi z zalogi. Jednym z zaginionych byl James Bartley.
Po paru godzinach wieloryba udalo sie zabić i uwiazać do burty statku. Resztę dnia i część nocy spędzono na ćwiartowaniu zdobyczy. Następnego dnia rano gdy resztki kaszalota wciagnięto na poklad, okazalo sie ze w żołądku cos się rusza!
Był to nieprzytomny, ale żywy, James Bartley!
Calkiem niebiblijny Jonasz.

[Alkioneus]

Churchill miał zięcia, który delikatnie mówiąc drażnił go nagabywaniem i natręctwem. Zięć ów zapytał go raz, kogo Churchill uważa za największego męża stanu XX wieku.
Churchill po namyśle odparł:
"Mussolini."
"Ale dlaczego?" - zięć pyta zdziwiony.
"Bo kazał rozstrzelać swojego zięcia."

[Słowik]

Niejaki Roentgen w korespondenci do swojego przyjaciela napisał mu o odkryciu przez siebie pewnego zjawiska związanego z promieniowaniem. Kolega był zdecydowanie nie w temacie i poprosił Roentgena czy ten mógłby mu przesłać jakąś próbkę, bo go to zainteresowało. Roentgen na to: "Drogi kolego, biorąc pod uwagę naturę mego odkrycia, prościej byłoby Ci przesłać mi swoje płuca".

[beldin]

dla tych co lubia sredniowiecze

..."W Bostonie, w Anglii, w 1228 roku dwie bandy giermkow, udajac, że rozgrywaja turniej spaliły pół miasta"

..."Rycerze angielscy, zatroskani zaginięciem swego przyjaciela Williama, hrabiego Pembroke, znależli go w kużni, jak trzymał glowe w hełmie na kowadle, a kowal walił w hełm młotem, aby ją wydobyć"

i wiele innych znajdziecie w ksiazce F. Kusiak, Rycerze średniowiecznej Europy łacińskiej

[savikol]

Anegdota dość znana, dlatego wybaczcie, jeśli się powtarzam:
Druga połowa XVII wieku. Klasyczny polski szlachciura, podróżując do Warszawy, napotkał niedaleko miasta samotnego myśliwego. Wdał się z nim w towarzyską rozmowę i zapytany o cel podróży, opowiedział o swoich kłopotach. Chodziło o typowy spór sąsiedzki o miedzę, czy inne głupstwo. Szlachciura jechał do Wawy by stanąć przed obliczem króla (Jana III Sobieskiego zresztą) i zażądać rozstrzygnięcia sporu.
„A co jak król, nie będzie chciał cię wysłuchać?” – spytał myśliwy.
„Wtedy powiem, by pocałował moją kobyłę w dupę!” – buńczucznie odparł szlachciura.
Mężczyźni dojechali razem do miasta i rozstali się w przyjaźni. Oczywiście, gdy szlachciura dostąpił zaszczytu audiencji u króla i stanął przed tronem, okazało się, że spotkany myśliwy, to nikt inny, tylko sam Jan III. W szoku, czy może w ataku głupiej brawury, szlachciura palnął sentencję, która potem została przysłowiem:
„Słowo się rzekło, kobyłka u płotu”.

Za obrazę majestatu (nakłanianie króla do molestowania seksualnego zwierzęcia) należało się szlachciurze spotkanie z katem, ale Sobieski, był ponoć osobą z poczuciem humoru i gestem. Szlachcic wrócił do domu w jednym kawałku i z pozytywnie załatwioną sprawą.

[Emilia]

Anegdota dotyczy jednego z cesarzy niemieckich. Otóż owemu cesarzowi zbrzydła małżonka, więc postanowił ją oddalić. Aby mieć ku temu powód, nakazał jednemu z dworzan, by uwiódł cesarzową. W ten sposób cesarz, który miał sam przyjść na schadzkę chciał dowieś niewierności małzonki. Rozmowę jednak podsłuchała jedna z pokojówek i powtórzyła swej pani. Ta postanowiła się zemścić. Udała, że interesują ją zaloty dworzanina i w końcu kazała przyjść do siebie w nocy.
Tego wieczora zatrzymała dwórki u siebie, a każdej wręczyła sękaty kij. W nocy, gdy cesarz udając owego dworzanina zakradł się do komnaty cesarzowej ktoś zarzucił mu worek na głowę i spadły na niego bolesne ciosy. Dwórki biły mocno, a cesarzowa "lżyła go nieprzystojnymi słowy". Jak śmiesz sądzić, że żona największego męża na ziemi względy ci okaże - krzyczała. Dopiero gdy zbiegła sie straż, poturbowany i zawstydzony cesarz wydostał się z worka. Historia milczy jak się swojej niewiaście wytłumaczył, ale doceniając jej wierność żył z nią długo i zgodnie.

Ampére był człowiekiem bardzo roztargnionym. Pewnego razu był z wizytą. Gdy miał wychodzić, zaczął padać ulewny deszcz, więc gospodarz zaproponował mu nocleg. Ampére się zgodził. Po kilku minutach gospodarz poszedł sprawdzić, czy wszystko w porządku, ale nigdzie nie mógł gościa znaleźć. Po pewnym czasie ktoś zadzwonił do drzwi. Gospodarz otworzył drzwi i zobaczył Ampére'a. - A gdzież pan był?! - W domu, po piżamę.

[Haletha]

[Emilia]

[Haletha]

Michaił Bułhakow został na "dziennikarskim" przyjęciu przedstawiony wysoko postawionemu komuniście. Nie pamiętam nazwiska, ale w każdym razie bardzo znane. Bułhakow po przyjrzeniu się rozmówcy stwierdził, że już się znają.
- To bardzo ciekawe: gdzie też mogliśmy się widzieć? - kryguje się czerwoniec.
- W mom gabinecie. Jestem specjalistą od chorób wenerycznych.

[darko]

No to ja coś dołożę

Bolesław III Krzywousty wysłał w 1109 r. wojewodę Jana z Góry z poselstwem do króla Niemiec, Henryka V, późniejszego cesarza. Król, chcąc nastraszyć posła wielką potęgą Niemiec, aby móc zażądać od Polaków hołdu, pokazał mu swój skarbiec, mówiąc:
-Tym pokonamy Polaków.
Usłyszawszy to, poseł zdjął z palca swój własny pierścień i rzucając go do skrzyni pełnej klejnotów rzekł:
-Pójdź, złoto do złota, My Polacy wolimy żelazo.
Osłupiały odpowiedzią Henryk powiedział tylko:
-Hab Dank.

Mikołaj Rej, przyjechawszy do Łęk, wsi w krakowskiem, spytał na drodze chłopa:
-Kto tę wieś trzyma?
-Ziemia i płoty.
-Kto tu panem?
-Ten, co ma najwięcej pieniędzy.
-A kto tu starszym?
-Jest babula, co jej przeszło sto lat.
-A kto tu najwyższy?
-Lipa przed kościołem, co ją jegomość widzi.
-Daleko południe?
-Nie szło tędy, miłościwy panie, nie wiem, jak daleko może być.
-Widzi mi się, chłopie, weźmiesz w gębę.
-Wolę w rękę, jako człowiek...

Hamedi Kermanni był błaznem władcy mongolskiego, Timura.
-Jak wysoko mnie oceniasz? spytał raz błazna Timur podczas kąpieli.
-Na 30 srebrnych monet.
-Ale tyle to jest warte płótno, którym się teraz wycieram. odparł włądca.
-Płótno już wliczyłem.

Ludwikowi XI przypadła do gustu Małgorzata de Assenage. Dwa lata trzymał ją przy dworze, i miał z nią dwóch synów.
Pewnego razu Małgorzata zwróciła się do astrologa, by jej przepowiedział przyszłość. Ten spojrzał na nią i odrzekł, że wkrótce umrze. I rzeczywiście, wskutek jakiejś tajemniczej choroby Małgorzata wkrótce umarła.
Król, podejrzewając zbrodnię, wezwał astrologa, i tonem nie wróżącym nic dobrego, zapytał:
Ty, który wszystko przewidujesz, czy wiesz, kiedy umrzesz?
Tak, Panie - odparł chytrze astrolog - w gwiazdach powiedziano: trzy dni przed Waszym Majestatem.

Końcówka lat 30-tych ubiegłego wieku. Ambasador Japonii w Londynie, Shigeru Yoshida, dowiedział się o niespodziewanej wizycie w Królestwie bardzo przezeń nielubianego ministra rządu swojego kraju. Oczywiście chciał uniknąć spotkania, wpadł więc na pomysł, żeby za każdym razem, gdy minister zadzwoni, by umówić się na spotkanie, osoba, która odbierze telefon, informowała, że pana ambasadora nie ma.
Plan wydawał się znakomity. Po kilku telefonach ambasador nabrał pewności, że uda mu się spotkania uniknąć. Niepowodzenia nie zniechęciły jednak ministra, który postanowił udać się do ambasady osobiście. Pierwszego spotkanego w foyer człowieka minister zapytał, czy może zobaczyć się z ambasadorem.
- Niestety, pana ambasadora nie ma.
Minister już się odwrócił i chciał wyjść, gdy coś go tknęło. Zapytał więc:
- Przepraszam, a to nie pan jest ambasadorem?
- Tak to ja - odpowiedział Yoshida - i zapewniam pana ministra - jeżeli sam ambasador Yoshida mówi, że ambasadora nie ma, może mu pan wierzyć.

Pewnego dnia nuncjusz papieski we Francji, Angelo Roncalli (późniejszy papież Jan XXIII), został zaproszony na oficjalny bankiet dyplomatyczny. Po przyjściu zorientował się, iż kobieta towarzysząca mu przy stole jest ubrana w bardzo, ale to bardzo krótką sukienkę. Oczywiście przez większą część bankietu udawał, że tego nie zauważył. Gdy jednak przyszła pora deseru, z patery na owoce wyjął jabłko i zaoferował je owej pani. Ta, zgodnie z regułami protokołu, odmówiła grzecznie. Ekscelencja jednak nalegał:
- Proszę to przyjąć. W końcu Ewa także potrzebowała jabłka, by zdać sobie sprawę, że nic na sobie nie ma...

No i starczy na razie:) Miłego czytania.

[reginald]

Mi się przypomnia coś takiego. Na XX zjeździe Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w 1956 r. Chruszczow wygłasza swój słynny referat "O kulcie jednostki". Po początkowym szoku, jeden z delegatów, krzyczy, że dlaczego Chruszczów wtedy nic nie robił, nie próbował walczyć.Chruszczow pyta "kto to powiedział??". W sali głucha cisza. Chruszczow uśmiecha się i mówi "No widzę, że rozumiecie dlaczego"...

[fonsztyk]

Coś dorzucę:
"Podczas podróży po Ameryce Łacińskiej Humboldt spotkał pewnego starego mędrca, który wyłożył mu swoją teorię czterech typów ludzi:
1. Ci, którzy co nieco wiedzą, i wiedzą o tym, że wiedzą. To są ludzie wykształceni.
2. Ci, którzy co nieco wiedzą, ale nie wiedzą o tym, że wiedzą. Tacy ludzie śpią i trzeba ich przebudzić.
3. Ci, którzy niczego nie wiedzą, ale wiedzą o tym, że niczego nie wiedzą. Takim ludziom trzeba pomóc.
4. Ci, którzy nic nie wiedzą i przy tym nie wiedzą o tym, że nic nie wiedzą. To są głupcy i im nie można pomóc."

J jeszcze coś co dotyczy wszystkich kobiet

"Karol Darwin został kiedyś zaproszony na obiad. Przy stole jego sąsiadką była piękna młoda dama.
- Panie Darwin - zwróciła się do niego dama - pan twierdzi, że człowiek pochodzi od małpy. Czy to mnie również dotyczy?
- Oczywiście - odpowiedział uczony - lecz pani nie pochodzi od zwykłej małpy, ale od czarującej."

[Piech]

Niels Bohr (jeden z ojców fizyki kwantowej) wracał nocą z kolegami z jakiejś imprezy. To było w Kopenhadze. Po drodze zauważyli, że fasada jednego z banków doskonale nadaje się do wspinaczki. Bohr wlazł wysoko, a koledzy z dołu podziwiali. Podszedł do nich patrol policji. Policjanci długo przyglądali się osobnikowi przyklejonemu do ściany budynku. W końcu jeden mówi do drugiego: "A, to tylko profesor Bohr." I poszli dalej.

[Sznajper]

[Rafał]

Eee tam, cesarzowa Helena to taka fabryka świętych była. Była gorliwą wyznawczynią i starała się jak można po prostu. Takie były wtedy realia. I nikogo to nie dziwiło.

[Piech]

"Lakoniczny Spartanin", to pleonazm, czyli masło maślane. Spartanie znani byli ze zwięzłych wypowiedzi, a Lakonia, to włąśnie region Peloponezu, który zamieszkiwali.

Pod Termopilami perski król Kserkses zażądał, żeby Spartanie złożyli broń. W odpowiedzi usłyszał: "Chodź i weź sobie".

Z kolei Filip Macedoński groził: "Jeżeli moje wojska wejdą do Lakonii, zrównam Spartę z ziemią". Spartanie odpowiedzieli: "Jeżeli". Ta odpowiedź w wersji polskiej brzmi dość rozwlekle. Zapytałem więc znajonego Greka jak to brzmiało w oryginale. Spartanie powiedzieli "ei".