[Łodzianin]

[Anko]

Robweg:

[Gustaw G.Garuga]

Anko, a jednak Kres i Hałas pisali wtedy "fantasy atrybutową" - jest tam magia, przeznaczenie, siły nadprzyrodzone (Szerń) i takież istoty. Nie rozmieniajmy się na drobne, wiadomo o co chodzi. Podejrzewam, że łatwiej było wcisnąć do tekstu krasnoludy, niż magię.

No cóż, skoro nie chcesz zrozumieć odczuć autora, trudno. Ja staram się wyobrazić sobie, co bym czuł, gdyby teraz, kiedy mam coś "na koncie" i jestem z tego zadowolony, zobaczył znienacka w druku tekst, ktory popełniłem kilka lat temu, bo redaktor go odkurzył i puścił bez dania mi szansy na korektę. Oczywiście, że są i dobre strony (np. honorarium), tym lepsze, jeżeli tekst się podoba (jak w przypadku "Bo kocham cię nad życie"). Ale pierwsza reakcja w moim przypadku to byłby chyba stan przedzawałowy.

[Emilia]

[Gustaw G.Garuga]

Oj, ten Patryk! Będzie mnie ścigał do końca życia Akurat humorystyczną poezję zarzuciłem, więc trudno byłoby mi teraz coś poprawić (chyba, żeby całość cisnąć do kosza), ale, co ważniejsze, sam go puściłem w Internecie, więc o zaskoczeniu trudno mówić. Ja naprawdę nie rozumiem, czemu tak trudno zrozumieć pierwsze odczucia Robwega Mam na dysku parę okropnych opowiadań, których nawet w Internecie nie puściłem. Kilka lat temu byłem z nich jednak bardzo dumny i posłałem je tu i ówdzie. Gdybym teraz otworzył NF i zobaczył taki np. short "Pokotem", chyba bym uciekł do jakiejś głuszy i nosa nie wyściubiał, dopóki bym wszystkich włosów z głowy sobie nie wyrwał.

Jest akurat prawdą, że autorzy po latach bywają niezadowoleni ze swoich tekstów i poprawiają je na potęgę. Przykład pierwszy z brzegu - Niziurski. Jakie motywacje nim kierują, o to trzeba by zapytać samego pisarza. Podejrzewam, że "poprawia je pod kątem swego aktualnego etapu warsztatowego", lub ma podobne powody.

Robweg miał to szczęście, że tekst sam się obronił. Dlatego początkowa rekacja, jaką był szok, ustąpiła, jak przypuszczam, uldze i dumie. Nie zmienia to faktu, że ta początkowa rekacja jest absolutnie zrozumiała.

[Emilia]

Zdaje się, że nieodżałowany Stanisław Lem też coś miał, o czym mówić nie lubił. Niestety warsztatu trzeba się uczyć i wstyd jest wtedy, gdy autor się nie rozwija. Natomiast debiut arcydzieło to niezmierna rzadkość.

[Anko]

Gustaw G.Garuga:

[Gustaw G.Garuga]

Muszę zacytować sam siebie z poprzedniej strony:

[Hauer]

[Anko]

Gustaw G.Garuga:

[Hauer]

ale z was kawalarze Tak przekonujaco udawać braki w pamieci Ale prima aprilis to już dawno był.

[Anko]

Bo widzisz, są tacy, którzy twierdzą, że wszystko wiedzą i wszystko doskonale pamiętają, ale... szkoda o tym gadać i zaśmiecać Robwegowi wątek.

[Robert MW]

Anko:

[Hauer]

Super! Uwielbiam gobliny! Czekam z niecierpliwością

[Anko]

Robweg:

[Henryk Tur]

[agrafek]

[Gustaw G.Garuga]

[Rodion]

A ja tam lubię gobliny.
( powiedzial polerując topór ).

[Hauer]

[Myrtille]

[reginald]

[Robert MW]

Wpadam na krótko i składam wszystkim serdeczne życzenia na Święta. Bawcie się dobrze, gdziekolwiek jesteście.
Acha, Myrtille ty wiesz o co mi chodzi, prawda? Jeszcze raz zobaczę jakiegoś Pana Roberta, to jak tylko pan doktor wypisze mi przepustkę z zakładu "Radość po 80", znajdę Cię i obiję laską. A to solidny kawałek dębiny i będzie baaardzo bolało.

[Myrtille]

Ciężko mi się przełamać ... Ale perspektywa obijania mnie laską, mnie zmobilizowała
To już się więcej nie powtórzy!
Wesołych i spokojnych Świąt Robercie

[Punolek]

Jak dla mnie zakończenie jak najbardziej trafione ;] nie ma to jak tekst wywolujacy w czlowieku prawdziwe emocje, co prawda przez jakis czas czulem sie nieco skwaszony ale coz .
Moim zdaniem bardzo udane opowiadanie. Pozdrawiam i podobnie jak poprzedniczka, czekam na wiecej.
Kuba.

[Last Viking]

Opowiadanie podobało mi się pod względem klimatu.
Świetnie zbudowany świat, taki pełny, dopracowany, niemalże namacalny.
Wielkie brawa

Co do wątku miłosnego, wyborów etycznych i moralnych, odbyłem długą rozmowę na ten temat na GG... i nie będę tutaj roztrząsał słuszności czy niesłuszności postępowania, ale chciałbym zauważyć, że każdy z nas jest obciążony kulturowo. Postrzegamy zachowania innych poprzez pryzmat własnych zwyczajów.
Ciężko stanąć obok

Podobały mi się rozmowy łóżkowe i styl prowadzenia narracji

[MrMorgenstern]

Delektowałem się walką ze zbójcami; jakbym czytał Gemmella. Moim zdaniem Wegner potrafi poza tym dobrze budować dialogi i dramatyzm sytuacji. Ach, gdyby tylko zechciał jeszcze bardziej skropić strony krwią

Co do zakończenia: nie przypadło mi do gustu, ale daleki jestem od tego, aby narzucać, że autor ma czytelnika głaskać po dupci. Wegner opisał postępowanie fanatyka. Przedstawiciela starej rasy - niezrozumiałej dla nas. W tle pada zarazem odpowiedź, czemu przedstawiciele Imperium w końcu pewnie zdominują ludzi Issarama.

Jednakże do bohatera się przyzwyczaiłem. Autor stara się odpowiedzieć na istotne pytania w utworze, więc podejrzewam, iż gdyby zakończenie nie było tak tragiczne, w kontynuacje przygód bohaterów Wegner wplótłby takie zagadnienie, jak przezwyciężanie barier kulturowych

[MrMorgenstern]

Robercie, gratuluję opka już nie "w powietrze" a "w cztery oczy"! (dopiero zauważyłem, że dołączyłeś się do dyskusji, wcześniej przedarłem się przez 2 strony komentów)

[Robert MW]

Dzięki MrMorgenstern. Cieszę się, że opowiadanie Ci się podobało. Sam tekst powstał pod koniec '98 r. więc to niezły staroć W świecie, ktory sobie wymyśliłem, krasnoludy i elfy początkowo egzystowały na równych prawach z innymi rasami, ale po jakimś czasie spostrzegłem, że chociaż bardzo ułatwiają kreację, elf czy krasnolud jaki jest, kazdy widzi, to cholernie krępują wyobraźnię, więc je wykopałem. I tak się cieszę, że do druku poszło opowiadanie, w którym ledwo o nich wspominam. Chociaż muszę przyznać, że z krasnoludami rozstałem się z pewnym żalem, bo lubię kurdupli Było, minęło.
Reginal napisał:

[gorat]

Zapowiedzi już są, czekamy