[Alkioneus]

[Alkioneus]

[Alkioneus]

[Rodion]

Dziewczyny fajnie ze opowiadacie o sobie. Dzięki czemu wiem ze kiedy spotkam kogoś ubranego w gorset i długą spódnice to całkiem mozliwe ze będzie to Lu, a jak zobaczę dziewczyne "przyssana" do butelki piwa z nowym numerem Brawo, to będzie to Miria.
I wszystko to cacy, ale Wy opisujecie jakie jesteście teraz a przecież jest to po części wynikiem tych paru wagonów książek jakie przeczytałyście do dnia dzisiejszego.
Czy pamietacie która z tych ksiązek byla ta przez która dziś pierwszą, lub jedna z pierwszych, półką na jakiej spoczywa Wasz wzrok w księgarni czy empiku, jest ta z szyldem FANTASTYKA ?
A moze nie byla to książka tylko coś innego?

[Ziuta]

Pragnę również zwrócić uwagę, iż panie pasjonujące się fantastyką darzą szczególną atencją Johnny'ego Deppa

[Miria]

[elam]

kiedy bylam mala, mieszkalam w takim domu, gdzie nie bylo ksiazek. tylko quo vadis i cos o hodowli zwierzat futerkowych. ale potem, w szkole, oprocz lektur czytalam NAMIETNIE Sienkiewicza, gdzies od 9go roku zycia. pozyczalam to w kolko z biblioteki, niektore strony na pamiec umialam. poza tym uwielbialam Muminki.
w 2giej klasie podstawowki tata zapisal mnie do biblioteki dla doroslych. to mala biblioteka i nie bylo tam zbyt wiele ksiazek dla mnie, panie bibliotekarki odmawialy mi wypozyczenia np Alistaira MacLeana (pamietam, ze tata musial ze mna pojsc i im powiedziec, ze to "dla niego") pozyczalam Karola Maya, coorwooda, Coopera, Sienkiewicza, Dumasa.. i byly tez dwie polki z fantastyka. "kroki w nieznane".. cos silverberga, simaka, ursula le guin czy wagner... wybor nieduzy, klasyka. i tak bylo az do lat licealnych. potem czytalam harlequiny, Barbare Cartland, wciaz sienkiewicz-Dumas-Hugo, romansidla, ogolnie rzecz biorac, bo lubie, i MacLean, Conan Doyle, kryminaly ale tez waski wybor. co tam znalazlam w bibliotece.. w ogole, przeczytalam w zyciu wszystkie lektury szkolne i dosc duzo dziadostwa, a wielkie, powazne pozycje mam jeszcze przed soba...
literatura sf jest z reguly napisana przystepnym jezykiem, to nie "ulisses" joyce'a.. dlatego (tez) po nia siegam. ale przede wszystkim dlatego, ze daje material mojej wyobrazni, pozwala odskoczyc od szarej rzeczywistosci, zastanowic sie nad sensem zycia, widzianego z nieco innego punktu widzenia.. daje ten inny punkt widzenia, pobudza intelektualnie, nie zmuszajac jednoczsesnie do zbyt wielkiego wysilku. jesli nie chce mi sie akurat zastanawiac nad celem mojej egzystencji, biore sobie, co jest lekkie w sf; watki sensacyjne, akcje, fantastyke, efekty specjalne.. i o to chodzi...

o zapomnialam o bardzo waznej ksiazce : Ania z Zielonego Wzgorza. okazuje sie, ze nadal z niej nie wyroslam. wlasnie sobie ogladam film na podstawie powiesci i przezywam tak samo, jak te xx lat temu..

[Anko]

[elam]

aj, to ty Anko duzo mlodsza jestes ode mnie, ja kulture japonska poznalam dopiero gdzies w liceum, i do tej pory dobrze nie odrozniam mangi od anime, i nie przepadam jakos specjalnie..
na jakiejs tv szla taka "bajka" Daimos. To byl ten pierwszy raz. ogladalam z mlodszym rodzenstwem. to musialo byc gdzies mniej wiecej w 88 roku..
no i oczywiscie godzilla. !

[Anko]

[elam]

sorki... nie zagladalam wczesniej do twojego profilu.. jestes mlodsza nawet od mojego mlodszego rodzenstwa no matters.
a Daimos fajny byl. tylko nie pamietam juz, jak sie skonczyl. co stalo sie z Erika i z Kazuja?

[joe_cool]

ja chyba zaczęłam od córki czarownic. bracia lwie serce też tak trochę pod fantasy podpadają, prawda? potem chyba się dorwałam do świata czarowic andre norton, ktoś mi wetknął do ręki nowy wspaniały świat, kolega polecił endera, gdzieś po drodze był władca pierścieni, w liceum natknęłam się też na dicka (moja pierwsza jego powieść to trzy stygmaty...), a że ogólnie czytam dużo i chętnie, to jakoś ta fantastyka weszła mi na stałe do repertuaru.
jako małolata oczywiście byłam zachwycona star warsami - kochałam się w luku skajłokerze (na hana solo jeszcze za młoda byłam, ale za to indiana dżołns to jak najbardziej ) i w ogóle.
w erpegi nie gram, ale za to uwielbiam gry komputerowe... za mangą nie przepadam. ale oglądałam dżordżi - taka japońska bajka o blond dziewczęciu z wielkimi niebieskimi oczami co to się na jakiś statek zaciągnęła, za chłopca się przebrawszy - na rtl2 daaaawnoooo temu leciało. a, i sailor moon też oglądałam - boże, jak to dawno było...

czy do profilu czytelniczki fantastyki pasuję? hm, myślę, że jedyna nasza wspólna cecha to to, że generalnie dużo czytamy, i to nie tylko fantastykę. reszta - nałogi, nawyki, poglądy polityczne, itepe - nie jest ważna.

[gorat]

[elam]

a ja nigdy-nigdy nie palilam, nie lubie papierosow, kawy, wodki ani innych mocnych alkoholi, choc moge je pic nawet bez lodu - wole herbate. lubie i slodkie (ciasteczka, czekolade, wata cukrowa.. ) i slone (chipsy, paluszki, popcorn..)
chyba jednak wole podjadac na slono.
(powiedzial gremlinek i siegnal po paczke orzeszkow pistacjowych)

[Iscariote]

żeby obalić mit, że jakoby młodzież zdegenerowana jest napiszę tak
JA ALKOHOLU NIE PIJE (nie lubie co nie znaczy, że nie toleruje tego u znajomych, ale moi znajomi znają swoje granice i nie uchleją się tak, że potem pół mieszkania trzeba sprzątać z wiadomo czego, jak to się przyjęło uważać o młodzieży)
A u kobiet to nie wiem jak jest:/

[Haletha]

Ja się w wieku siedmiu lat zaczytywałam w "Ronji, córce zbójnika", ale nie wiedziałam, że to fantasy.. :)

[Godzilla]

A gdzie się kończy bajka a zaczyna fantasy?

[Lu]

[Godzilla]

No to Muminki chyba też

[Haletha]

[Godzilla]

Najwyraźniej ta granica jest bardzo płynna. Może zależy wręcz od tego, dla jakiej publiki pisana jest historia? Jak dla młodszej to bajka, a jak dla starszej - fantasy? Bo inaczej nie umiem sobie wytłumaczyć takiego akurat zakwalifikowania Ronji. Zdaje mi się, że raczej jest odwrotnie: to fantasy jest bajką, tylko taką dla dorosłych. Choć to oczywiście moje prywatne zdanie, nie poparte studiami polonistyczno-literaturoznawczymi

[Rafał]

[Godzilla]

O tak, morał, morał to jest to.

Wniosek: spora część współczesnych uTFOrów dla dzieci to fantasy.

[elam]

bajka jest utworem krotkim, zawierajacym moral, i przede wszystkim, pelnym symboli i alegorii (jesli to nie to samo ), bedacym zapisem jakis archetypow,
np. bajka o czerwonym kapturku - tam jest nieposluszenstwo, zadawanie sie z nieznajomymi, strata dziewictwa (a, zebyscie wiedzieli!), gwalt, smierc.. (kolor czerwony - symbol bardzo wyrazny). w oryginale czerwony kapturek ginie, to co zna wiekszosc dzieci, to taka wersja light..
bajka o krolewnie sniezce = archetyp zazdrosnej macochy, pozbywajacej sie potomstwa meza, itp.
w powiesciach fantasy pomimo elementow fantastycznych wazne jest lich ogiczne polaczenie, w bajkach logika czasami zawodzi.
to tyle, moim (nie)skromnym zdaniem

[joe_cool]

[elam]

ach, nie, ani polityczne, anie religijne zapatrywania nie maja chyba wiekszego wplywu na to, czy sie lubi fantastyke, czy nie. bedac raczej socjalizujaca katoliczka lubie sf w takim samym stopniu, co moja rasistowsko-ateistyczna szefowa.
no i dobrze, na szczescie mamy jakis wspolny temat, w ktorym sie zgadzamy..

[Anko]

[elam]

ja w dziecinstwie chodzilam dosc regularnie do bzbci po mleko z banka. skracalam sobie droge przez taka podmokla lake (lonke, jak to napisac bez polskich znakow?? minipastwisko ) w zimie wyobrazalam soibie, ze to biegun polnocny, pingwiny i biale niedzwiadzie (i alen vs predator ), w lecie sawanne afrykanska, a na wiosne i jesien bylo tam pelno wody, w gumiakach trzeba bylo omijac "jeziorka", ktore zaludnialam roznymi rusalkami i wodnikami...
ach, a w tv lecialy : wodnik szuwarek, rusalka amelka, zwirek i muchomorek...
no i oczywiscie film nad filmami - arabella...
to tez jedno z pierwszych dziel fantastycznych, z jakim sie zetknelam. bawilam sie z sasiadka. ona, blondynka, byla arabeklla, ja musialam grac niedobra ksenie..
a sasiad byl rumburakiem
i zawsze sie klocilismy o to, kto mam magiczny pierscien

[elam]

ups, zrobil sie podwojny post. dlaczego nie mam opcji "usun"?

[Rafał]