[Adon]

Ja tu widze kompleks u Ciebie, dziko.
Padnijmy na kolana - o, wielki wspanialy Zachodzie, karm nas pulpa i hamburgerami.

[Ziuta]

[Agi]

Dyskusja na temat twórczości Martina przeniesiona do jego wątku

[Rafał]

Dlaczego trudno przebić się polskiemu autorowi u anglosasów? IMO też kwestia wiary. Znajomy znajomego zrobił bardzo dobry biznes w stanach, poszło mu w miliony, kupił sobie chałupkę w dobrej, hiperreprezentacyjnej dzielnicy, próbował się wgryźć w "towarzystwo". Nikt, ale to absolutnie nikt, nie wierzy w to, że jest Polakiem, ewentualnie zgadzają się na jego żydowskie pochodzenie. Jeżeli nie jest z trzeciego pokolenia to musi być Żydem. To jest absolutnie wykluczone, żeby postać znikąd odniosła sukces. Jeżeli fakty mówią inaczej, to należy je ignorować.

[nureczka]

Zróbmy eksperyment myślowy.
Nureczka dokonała wiekopomnego odkrycia z zakresu fizyki kwantowej, stawiającego na głowie całą współczesną naukę. Nureczka znalazła wydawcę i co? Dzieło jest w stanie zrozumieć 10 ludzi na świecie, a i to podchodzą doń z wielkim sceptycyzmem (jak to naukowcy) i dzieło wyśmiewają, ergo nakład leży sobie w magazynach i się kurzy. Nureczka nie odnosi sukcesu komercyjnego. Co prawda 300 lat po śmierci nureczki działo zostaje odkopane i staje się podstawą przewrotu technologicznego - ludzkość podbija Galaktykę i okolice, znajduje skuteczne lekarstwa na raka, AIDS, biegunkę i katar, a do tego pokonuje problem głodu. Każde dziecko wie kim była nureczka i jakie miała zasługi dla ludzkości. Nureczce już jest raczej wszystko jedno, a jej spadkobiercy też mają z tego figę z makiem, bo prawa autorskie dawno wygasły.
Sukces komercyjny równy zeru. Czy to znaczy, że opus magnum nureczki nie było dziełem wielkim?

[Ziuta]

Wiesz, 90% amerykańskich Żydów przywędrowało do USA z terenów między Łodzą a Kijowem, więc mają tam zaburzone postrzeganie
A pisanie literatury to nieco inna rzecz niż biznes. Bariera językowa jest trudna do przeskoczenia.

[charande]

Polską prozę, zwłaszcza tę trochę bardziej wyrafinowaną (im dłuższe zdania, tym gorzej), trudno jest elegancko tłumaczyć na angielski, bo ma zupełnie inną melodię. Podobnie ma się rzecz z pisaniem po angielsku, kiedy ktoś jest przyzwyczajony do pisania po polsku. Ja znam angielski naprawdę świetnie, praktycznie jak native speaker (część językową egzaminu GRE zdałam z wynikami, jakich nie osiąga duża część studentów amerykańskich), a nie umiem się przełamać do prób pisania prozy w tym języku, choć bez problemu napisałam w nim pracę doktorską. Inne konstrukcje zdaniowe, inne zabiegi stylistyczne, nawet dialogi (pal sześć inny zapis, ale w polskiej prozie inaczej się operuje didaskaliami, Anglosasi piszą 100 razy "said", a my: powiedział, rzekł, krzyknął, warknął, rzucił... itd.) Język literacki, prowadzenie narracji różni się od artykułów naukowych czy pisania publicystyki - autor tworzący w innym języku jest przyzwyczajony do operowania innymi "narzędziami" przy budowaniu opisów, napięcia, humoru, użycie jednego słowa o nieodpowiednim odcieniu znaczeniowym od razu zgrzyta. Dlatego zupełnie mnie nie dziwi, że niewielu autorów jest w stanie pisać w języku innym niż macierzysty. Do jakości ich prozy ma się to nijak.

Poza tym, sorry, ale sukces komercyjny a jakość prozy to SĄ dwie różne rzeczy. Jeśli ktoś mi powie, że Trudi Canavan pisze genialne fantasy...

[Fidel-F2]

W sumie, jak czytam posty dziko, to jestem bardzo kontent, że mamy odmienne zdania. Lepiej się poczułem.

[Ziuta]

Wiesz, możesz postąpić jak Kosiński: wejść w symbiozę ze sztabem ghostwriterów

[ketyow]

Pisać zgodnie z realiami ekonomicznymi itp. to jeszcze nie równa się pisać ciekawie. Chyba o to chodziło na początku. Martin pisze po prostu tak, że chce się czytać, a to to decyduje o sukcesie, a nie poprawność historyczna, ekonomiczna itp. Sporo z naszych rodzimych fantastów, gdyby startowała z tej samej pozycji co Martin na rynku wydawniczym, mimo że pisze zgodnie z realiami eko itp. nie odniosłaby i tak żadnego sukcesu, bo po prostu brakuje im zdolności do wciągającego opowiadania ciekawych historii. Co z tego, że np. Kres opisze bardzo skomplikowaną bitwę i to rozplanowując ją sobie godzinami na planszy i układając faktycznie możliwe sposoby jej rozegrania, skoro potem opisze to w nużący dla czytelnika sposób? Tzn. Kresa czytałem tylko pierwszy tom Szereru, dlatego mi posłużył za przykład - był niezły, ale nie był raczej zbytnio wciągający. I chyba taka powinna być książka, żeby odniosła komercyjne sukcesy - wciągająca. Żebym nie mógł jej odłożyć na półkę, bo by mnie z niej ciągle wołała. Tego wielu naszych autorów nadal zrobić nie potrafi.

[Adon]

[Rafał]

[Ziuta]

Trudi
Kiedyś w okolicach ukazania się Szortal Fiction wpadłem na wiekopomny pomysł, że skoro tylu ludzi chwaliło mój szort-szmonces, to czas uderzyć z nim w świat. Przetłumaczyć na plain English, wysłać do jakiegoś e-zina, który płaci (a tam płacą) i tylko liczyć dolary. Może w jakieś wolne się zabiorę do roboty.

A jeśli tłumaczenia, to tak poradził sobie Auden:

[baranek]

Rafał, z tym, że smoking [podobno] dobrze leży dopiero w siódmym pokoleniu.

[Fidel-F2]

ketyow cały czas twierdzę to samo. Gra o tron to pierwszorzędne czytadło. Tekst się łyka. No ale jego bitwy i strategiczne/ taktyczne koncepty były ciężkie do zniesienia.

[Rafał]

baranek, oczywiście, ale jeszcze nikt ze znajomych nie doszedł do tego etapu

[nureczka]

[Luc du Lac]

[Adon]

[Melfka]

[Ziuta]

[Luc du Lac]

sam tytuł tego tematu i dyskusja - jak żywo wyjęty z syndromu oblężonego miasta/twierdzy, przez lata tłuczonego w F/NF

powrót do korzeni
Parówa byłby dumny

[Fidel-F2]

Luc du Lac, jeśli pisarz opisuje koncepcję strategiczną albo manewr na polu bitwy, to chciałbym, żeby to miało sens. Bo jak nie potrafi to niech po prostu napisze, że była bitwa i kto ją wygrał. Może dodać, że po zastosowaniu cwanego manewru. Ale niech go nie opisuje.

Jeśli dzieli się armię i przeciw znacznie silniejszemu wrogowi wysyła się własną słabszą, z mniejszymi zdolnościami manewrowymi na polu bitwy i mówi się że na jej czele stoi szczwany cwaniak a na dodatek przeciwnik ma się zorientować w naszych manewrach jak najpóźniej to oczekuję jakiejś wojny podjazdowej, okopania się, fałszywych danych podsuniętych, niszczenia furaży, taborów, no w sumie czegokolwiek, jakiegoś działania. Jednak gdy w zamian ta armia goni dzień i noc by jak najszybciej zewrzeć się z przeciwnikiem i uderza zmęczona (pamiętamy, że przeciwnik jest znacznie silniejszy), daje czas na organizację obrony i nie ma nijakiej koncepcji co z tymi wszystkimi słabymi stronami zrobić no to sorry.

[nureczka]

[Agi]

[Rafał]

[Ziuta]

[Agi]

[dziko]

[Rafał]

dziko, gdyby rynek oznaczałby kształtowanie popytu tylko przez jakość nie istniałby marketing, a i ekonomia byłaby mało istotną gałęzią nauki. A raczej tak nie jest.