[Fidel-F2]

[Jacek Fuchs]

[Fidel-F2]

to smutna prawda, siadłeś tu przed nami i z błogim zadowoleniem na twarzy liżesz się po jajkach

[hijo]

[Jacek Fuchs]

[Fidel-F2]

Może Ty miałbyś litość dla nas? Na inteligentną rozmowę nie pozwalasz liżąc się po jajkach.

[hijo]

[Jacek Fuchs]

Przecież nikt was nie zmusza do odpisywania
Jeśli coś wzbudza w was niepokój albo odrazę - lepiej to zostawcie w spokoju

[Romek P.]

Ależ skąd, jaki niepokój? Dla mnie ta rozmowa jest jak ożywczy strumyk, pozwala się oderwać od nudy poprawiania cudzego tekstu pełnego niezręczności:)
Ja jestem za tym, abyśmy nabili kolejnych dziesięć stron. Tylko skoczę po popcorn

[baranek]

To nieprawda, że Zenon K. nie potrafił tańczyć. Tańczył świetnie. Ale celowo deptał partnerkom po palcach, aby zmusić je do myślenia. Czynił to nad wyraz skutecznie. Pierwszą myślą partnerek Zenona K. była: "Chromolę, idę potańczyć z kimś innym."

[Jacek Fuchs]

[Witchma]

Powodzenia!

[Fidel-F2]

Jacek Fuchs, przede wszystkim nie mów nam co mamy robić. Tak się umówmy na początku, inaczej współpraca będzie mało owocna.

Rozmawiamy z Tobą raz, że przynosisz dużo radości dwa, jesteśmy dobre ludzie (żadni tam chrześcijanie) i lubimy pomagać.

Wydaje się, że masz problemy z przebiciem się przez najlżejsza nawet zasłonę aluzji, będę więc nadawał otwartym tekstem.

Rozmawiasz z ludźmi którzy zajmują się literaturą od zupełnego hobby po pełne zawodowstwo. Większość ma za sobą przeczytane setki a niektórzy tysiace różnorodnych pozycji, niejedno już widzieli. Jedni tylko czytają inni oprócz tego zajmują się recenzowaniem w sieci, w pismach drukowanych, tworzą te pisma, piszą książki (niektórzy mają ich na koncie kilka inni kilkadziesiąt), są tłumaczami, redaktorami, osobami zajmującymi się językiem literackim na co dzień*. Ogólnie rzecz biorąc rozmawiasz, ze stadem fachowców. Gdyby trafił się jeden malkontent to ok, ale jeśli wszyscy mówią Ci, że nie jest dobrze, to jako inteligenty człowiek (za którego się uważasz) powinieneś się przynajmniej nad tym zastanowić. I jeśli serio chcesz coś skorzystać, powinieneś słuchać i dziękować, że ktoś się nad Tobą pochyla, bo uwierz, literacko jesteś bardzo, bardzo słaby.

Edit * a niektórzy są po prostu *beep* debeściakami

[hijo]

Jacek Fuchs, wrzucając tu link szukałeś tu czyteników czy wyznawców? To jednak dwie różne grupy docelowe. No chyba, że znowu wybraleś trzecią opcję.

[baranek]

[Agi]

Podziwiam Wasz zapał. Cztery strony dyskusji o niczym.

[nureczka]

[Romek P.]

[nureczka]

[Fidel-F2]

Agi, przecież wiesz, kilka razy to było udowodnione, że dowolnie durny i odczapny temat w ciagu 24h potrafimy zamienić w 3-4 strony.

[Agi]

[Jacek Fuchs]

"Świat, którego nie znasz" (fragment):

"Szanowna Rado!
Na początku chciałabym przeprosić za – z całą pewnością – zbędną długość mojego listu. Wiem, jak istotny jest dla Szanownej Rady czas, dlatego też od razu postaram się przejść do rzeczy.
Jestem złym człowiekiem. Złym i niepotrzebnym. Przepraszam. Nie chcę żyć. Nie chcę i nie muszę. Nie chcę istnieć. I o to proszę w mym liście. Mam siedemnaście lat.
Przepraszam za kłopoty, za stracony czas i energię, którą można było spożytkować, np. na ulepszenie systemu dostarczania sprzętu dla pracowników zajmujących się ekologią percepcyjnych światów.
Kiedy urzędnik Kolejnej Ery przychodził do mnie do salonu, zawsze dokładnie wiedział, co ma robić. Wiedział, gdzie podejść, co wyciągnąć z walizki, jakiej strzykawki użyć, w którym momencie zbliżyć się do okna i do jakiej temperatury podgrzać stojące na ławie probówki. Kochałam czystość białego fartucha i nieskazitelność ochronnych okularów. Nie wierzyłam w miłość, kiedy byłam sama. Teraz też jestem sama.
Piszę to sama i wiem, że robię źle – choć wcale nie dlatego, że chcę odejść. Robię źle, bo widzę twarze Szanownej Rady. Widzę je w tym momencie. Wiem, że Szanowna Rada gardzi moim listem, ale niczego innego nie oczekiwałam. Chciałam, aby Państwo nie mieli wątpliwości i wiedzieli, kim jestem. Jestem niczym. Nikim. Kimś bez wartości i kimś skazanym na porażkę. Czy mogę, świadoma największego kryzysu percepcyjnego w historii Kolejnej Ery, funkcjonować w społeczeństwie nadal?
Proszę, aby jak najprędzej zjawił się w moim salonie urzędnik, który przeprowadzi kasację. Jeśli pod koniec mojej nieudanej egzystencji mogę się zasłużyć czymkolwiek Kolejnej Erze, niech to się stanie. Jestem zła i żałosna. Ale wiem, że zasłużę się, prosząc o śmierć.
Dla dobra Perfekcji.
Malia
PS
Nie chcę wiecznie czuć się winna i usprawiedliwiać się na każdym kroku. Gardzę tym uczuciem – proszę to zrozumieć.

List o tej treści znajdował się na czarnym biurku Przewodniczącego Instytutu ds. Talentów Kolejnej Ery, Waltera Steinmanna.

[Awans urzędniczy na stanowisko Przewodniczącego był uważany za największą rozkosz, jakiej mógł doświadczyć wzorowy pracownik i obywatel. Wiązał się on również ze zjawiskiem nagłego przypływu zazdrości odczuwanej przez urzędnika ze strony jednostek, które zwykł nazywać „rodziną”, „przyjaciółmi”, lecz przede wszystkim „współpracownikami”.]

Jego spojrzenie przez dłuższą chwilę uniemożliwiało kobiecie odgadnięcie ostatecznej decyzji. Po kilku sekundach kłopotliwej dla niej ciszy, przemówił:"


...i teraz kolej na was

[Sauron]

Ględzi, smęci i nudzi.
Potykam się o każde zdanie.

[Jacek Fuchs]

"- Przecież tu niczego nie ma! – wykrzyknął zirytowany urzędnik. Przybliżył ponurą twarz do blatu, aby dokładniej przyjrzeć się leżącemu na jego biurku kawałkowi papieru fotograficznego, na którym nie widniało absolutnie nic poza iluzoryczną białą farbą – taką samą, jaka widnieje na każdym kawałku papieru fotograficznego, który kosztuje szesnaście kuponów i jest dostępny w praktycznie każdym sklepie artystycznym na terenie Perfekcji!
Steinmann zapragnął wrzasnąć w kierunku dowcipnisia, zagrozić wezwaniem policji i z hukiem wyrzucić za drzwi, a następnie udać się na zasłużony wieczorny odpoczynek do swojej atmosferycznej postkamienicy, znajdującej się w samym środku ratusza czterdziestego trzeciego. Coś jednak spowodowało, że nie mógł tego uczynić. Przynajmniej na razie. Steinmann przypomniał sobie bowiem o oficjalnej pladze, która – według rządowych raportów – niszczy Perfekcję. O jednostkach złych i niepotrzebnych. Na Bogini, przecież on jest jednym z nich! – wrzasnął przerażony, aczkolwiek tylko do siebie, w myślach.
– Dobrze. Rozumiem, po co pan tu przyszedł... To znaczy... Nie bardzo rozumiem. Proszę mi wybaczyć. Czy ta fotografia ma jakieś specjalne właściwości? Ukryte moce? – z trudem powstrzymał się przed wybuchem śmiechu.

[dobry humor]"

[Sauron]

Może założysz bloga i tam to wrzucisz, prześlę Niezatapialnej Armadzie. Może tam się pomęczą i spróbują pojąć o co Ci właściwie chodzi.

[Jacek Fuchs]

"Spoglądał na petenta z pogardą. Już wiedział, kim on jest. On jest obłędny! – myślał. – Tak jak i jedna piąta populacji Perfekcji. Największy koszmar, jakiemu Kolejna Era musi obecnie stawić czoła, aby przetrwać i zabić neokapitalistów, którzy niszczą ofiarnie broniący się przed tą zgrają szogunów i nieokrzesanych renegatów rząd. – Przez ciało urzędnika przeszedł nieprzyjemny, chłodny dreszcz.
– Proszę pana, ja wiem, że to może dziwnie zabrzmi... Ale to zdjęcie naprawdę jest czymś więcej, niż pan w tej chwili sądzi – nieśmiało oświadczył Adam."

[Chal-Chenet]

Znakomite! Podoba mi się to, w jaki sposób ćwiczy się dzięki lekturze umysł czytelnika. Niuanse, zabawa słowem, majestatyczna wręcz perfekcja w kreowaniu wciągającej (i przy okazji wieloznacznej i intrygującej) fabuły. To jest prawdziwa literatura Nowej Ery. Dzięki takim dziełom wiem, że droga, którą wybrałem, jest tą właściwą. Warto od dziecka czytać, by móc dożyć chwili tak wielkich wzruszeń i objawień!

[Lis Rudy]

[Jacek Fuchs]

Dobrze, to teraz czas na kolejny eksperyment

Czy ktokolwiek z was, świadomy tego, że mój warsztat nigdy nie dorówna poziomem warsztatom Waszych literackich guru - ba, możliwe, że o jakimkolwiek "warsztacie" mogę co najwyżej pomarzyć lub w ogóle nie mam na coś takiego ochoty ;D - mógłby napisać cokolwiek na temat tego, czym według niego jest Kolejna Era? Kpin na poziomie gimnazjum nie będę traktował jako poważną wypowiedź

I druga sprawa: zacytujcie mi dowolny fragment waszego ulubionego dzieła - a ja wam "udowodnię" (tak jak i wy staraliście się mi "udowodnić"), że owo dzieło jest kiczem

[ihan]