[Gustaw G.Garuga]

jewgieniju, dzejes SAM PISAŁ o swojej "spaczonej antybiotykami percepcji". Zauważ też, że to Ty podjąłeś się wobec mnie prowokacji. Ja przyznałem, że przypisywanie mi obcych czynów i poglądów wyprowadza mnie z równowagi, ale nie uważam, bym w obronie swojego stanowiska przekroczył granice dobrych obyczajów. A co do "kontrargumentów mojego stanowiska", to mam nieodparte wrażenie, że mojego stanowiska nie zrozumiałeś i nadal nie rozumiesz. Po prostu przywykłeś do obalania mitów nawet tam, gdzie ich nie ma, zagalopowałeś się w próbie zapędzenia mnie do jedynego jaki znasz narożnika. Ta dyskusja jeszcze jaśniej uświadomiła mi problem rozmowy o historii w Polsce. Zresztą, nie ma sensu się powtarzać. Wszystkie posty są publicznie widoczne, każdy może wyrobić sobie zdanie.

[dzejes]

[jewgienij]

gustaw, dyskusja poszła w stronę mitów, bo akurat na tę kwestię odpowiadali forumowicze. Nie znaczy to, że one mnie jakoś najbardziej obchodzą. Taka jest po prostu wewnętrzna dynamika forumowej dyskusji. Jakbym chciał teraz ciągnąć wątek, czy się przypadkiem nie za bardzo dałeś wyprowadzić z równowagi, to też moglibyśmy nastukać jeszcze piętnaście postów na ten temat, co nie znaczyłoby wcale, że to jest najważniejsza kwestia, prawda?

Napisałeś, że Polacy powinni być świadomi własnej historii i wielokulturowego dziedzictwa, bez nadymania się, ale i bez kompleksów. Z tego, co dobre, czerpać garściami, a z tego, co złe, mieć naukę na przyszłość.
Teraz wreszcie zrozumiałem: jest to doprawdy piękna, zacna i głęboka myśl, aż ręce same się składają do przyklaśnięcia onej.
Tylko po co zaprosiłeś do dyskusji, skoro z tak słuszną i sprawiedliwą postawą nie można w żaden sposób dyskutować? Umieściłeś na forum slogan z czytanki dla dzieci i chowasz się teraz za nim jak za barykadą. Musisz przyjąć do wiadomości, skoro już wywołałeś temat, że
tak pięknie może być tylko w teorii, a prawdziwi ludzie - z całym swoim bagażem doświadczeń, wiedzy, ignorancji, uprzedzeń itd. - nie zmieszczą się w takim przesłodzonym obrazku. No, chyba że ktoś jest idealny

[Gustaw G.Garuga]

dzejesie, problem polega na tym, że moje upominanie się o zbalansowanie spojrzenia na historię zostało - także przez Ciebie - zrozumiane jako lansowanie pozytywnej wizji historii Polski. A ja postulowałem tylko pamiętanie i czerpanie z tamtych dziejów.

Wielokulturowość - czy ja gdziekolwiek stwierdziłem, że wszystko szło jak po maśle? Nie. O konfliktach i napięciach wiem doskonale, ale nie powinny one dominować nam dużo bardziej skomplikowanego obrazu. Rzecz w tym, że na tle wielu innych państw Europy skala tych napięć w Polsce była na ogół mniejsza. Nie bez powodu w Polsce znalazła się większość (80%?) światowej ludności żydowskiej. Sam w pierwszym poście zacytowałem opinię, że "powojenne "spolszczenie" Polski wyszło nam na dobre - inaczej moglibyśmy skończyć jak Jugosławia" - temat nie został podjęty. W dzisiejszej Wielkiej Brytanii napięcia i konflikty między różnymi kulturami są na porządku dziennym, pojawiają się odruchy ksenofobiczne itd., ale nikt nie zaprzecza wielokulturowości tego kraju. Dawna Polska była wielokulturowa, dzisiejsza nie jest, i kropka.

"Odbrązawianie" jasne, że było reakcją na postawy pokroju "cudze chwalicie swego nie znacie", które z kolei były reakcją na klimat bezkrytycznego zachwytu nad wszystkim, co cudzoziemskie ("co Francuz wymyśli, to Polak polubi"). Ale czy chcesz powiedzieć, że skoro "oba te zjawiska są połączone", to są one w idealnej równowadze, że nigdy jedno nie przeważa nad drugim? Ja podtrzymuję, że w dzisiejszej Polsce to odbrązawianie czynione jest na wyrost, niejako z rozpędu i przyzwyczajenia, bo dzisiejsi Polacy dumy narodowej mają w sobie mało, a ich wiedza jest płytka i fragmentaryczna, ograniczona do sloganów typu Grunwald czy Kopernik (NB w którego żyłach płynęła krew niemiecka).

Problem z "wygaszeniem konfliktu" jest taki, że nie trzeba wcale opowiadać się po którejkolwiek z opozycji, by zostać przemocą wtłoczonym do skrajnej pozycji. Zaczynałem tę rozmowę właśnie pokazując Polskę, jaką była, starając się mniej oceniać, a więcej pytać, jak można odbudować świadomość przeszłości; potem zamiast mówić o samej historii skupiłem się na mówieniu o mówieniu o historii. Nie wyszło. Więc co zostaje - milczenie?

[Gustaw G.Garuga]

jewgieniju, mam rozumieć, że Ty uważasz, że Polacy nie powinni być świadomi własnej historii? A może powinni czerpać tylko to co dobre? Albo to co złe? Bo skoro piszesz, że nie pozwoliłem nikomu z tą myślą dyskutować, a najostrzej ze mną dyskutowałeś właśnie Ty, to wychodzi, że się ze mną nie zgadzasz.

No chyba, że chodzi Ci o to, że Polacy nie są świadomi historii i czerpią z niej jednostronnie. Ale wtedy nie wiem doprawdy, o co ten cały spór, skoro zużyłem tysiące pikseli, gardłując właśnie o tym.

Przykro mi, ale mam wrażenie, że dorabiasz coś post factum, a spierałeś się w zupełnie innym celu. Np. aby za wszelką cenę, nawet cenę prowokacji, dorobić mi gębę ślepego na negatywy patrioty, bo z takim kimś było Ci łatwiej dyskutować.

[jewgienij]

[Gustaw G.Garuga]

jewgieniju, ale zdajesz sobie sprawę, że to nie jest ustna wymiana zdań, gdzie słowa ulatują w przestrzeń? Że nasze wypowiedzi są nadal widoczne? Że każdy może zobaczyć przebieg tej rozmowy? Wiesz? Aha. Skoro tak, to ja nie mam więcej nic do powiedzenia
_____________

Jeszcze słowo do dzejesa, któremu widzę, że nie dość precyzyjnie odpowiedziałem. Oczywiście możesz nie zgadzać się z moim poglądem na dzisiejszych Polaków, ale nie możesz też czynić mi zarzutu, że to moje subiektywne zdanie, skoro Twoje zdanie przeciwne jest równie subiektywne. Ja nie domagałem się hołdu dla mojej opinii, tylko by ją uszanować, nie przekręcać moich słów, nie wypaczać moich myśli. Na poprzedniej stronie wątku wykazałem, jak - jestem przekonany, że bez premedytacji - nadinterpretowałeś moje wypowiedzi i przedstawiałeś poglądy jakby z moich ust wyjęte (jewgienij powiedziałby - slogany) jako przeciwne do moich. Tyle tytułem uzupełnienia.

[Piech]

Wildstein o „Eseju o duszy polskiej” Ryszarda Legutki

http://blog.rp.pl/wildste...duszy-polskiej/

[Gustaw G.Garuga]

Piechu, ostrożnie, bo usłyszysz, że szczujesz

Ani z Wildsteinem, ani z Legutką zazwyczaj mi nie po drodze, ale pod wieloma tezami, wyrażonymi szerzej w wywiadzie, mogę się podpisać. A tu jakbym słyszał niemal dosłownie siebie sprzed paru postów:

[jewgienij]

[Gustaw G.Garuga]

I pomyśleć, że jeszcze kilka postów temu było mi przykro, że popadliśmy w konflikt. Teraz widzę, że Tobie przykro nie jest nic a nic, a wręcz przeciwnie. Pytasz o moją premedytację - tak, napisałem to z premedytacją. Zadowolonyś? Ze swojego niezmiennie prowokującego zachowania w tej dyskusji też?

Teraz do rzeczy. Otóż prof. Legutko w swoim "Eseju o duszy polskiej", który miałem przyjemność dwukrotnie przeczytać w weekend, pisze dokładnie o tym, o czym ja próbowałem porozmawiać w tym wątku, m.in. o tym, dlaczego takie rozmowy są w Polsce tak kaducznie trudne. Zadałem sobie trud przepisania paru fragmentów "Eseju", które powinny zabrzmieć tutaj niezwykle głośnym echem.

[jewgienij]

[mc]

Panowie, pax między chrześcijany...

A dyskusja ciekawa.

[Gustaw G.Garuga]

Nie uważam, że temperament miał tu coś do rzeczy - raczej "dusza polska", która nie daje rozmawiać o naszej historii na luzie. Ale nie będę się powtarzał, ani powtarzał po prof. Legutce. Tak czy owak, też wyciągam rękę na zgodę.

Kwadrans temu na PR 2 skończyła się godzinna rozmowa z autorem "Eseju". Nie powiedział nic nowego w stosunku do treści książki - NB tempo wypowiedzi doskonałe na wykład, ale do radia nie bardzo - niemniej ciekawie było usłyszeć, jak odpiera argumenty prowadzącej. Żałuję tylko, że nie została podniesiona kwestia stosunku do dawnych dzieł literackich i filozoficznych, tzn. aktualnego uczenia się o nich, zamiast na nich, tak jakby zawarte w nich myśli były z zasady nieprzekładalne na dzisiejsze doświadczenie.