[Adashi]

[mawete]

Adashi: wybacz miało być do Ziuta

[NURS]

mawete ma rację, szum wokół dysortografii to pieprzenie. Znaczy może i jest jakaś taka jednostka chorobowa, ale póki jej nie klasyfikowano, to ludzie sie potrafili ja zwalczac, teraz to wygodna wymówka.

[Ziuta]

Przepraszam za offtopa, ale skoro NURS też kontynuuje –
Moja babcie jest dysortograficzką. MA ładny charakter pisma, ale stawia byki. Zawsze. Przez sześćdziesiąt parę lat nie udało jej się wkuć zasad ortografii, więc zawsze ma przy sobie słownik ortograficzny. Więc chyba jest dys-, i to prawdziwą, bo miała te problemy w czasach gdy o dysfunkcjach nikt nie słyszał, a regułki wbijano do opornych głów linijką.
W moim przypadku zostało tylko paskudne pismo. Chwała, że Pan zesłał nam komputery.

[agnieszka_ask]

Dysortografia jest zaburzeniem polegającym na tym, że dana jednostka mimo, że świetnie zna zasady gramatyki i ortografii, popełnia błędy - bo ich nie widzi. I dlatego też, ja również nie widzę powodu, dla którego takich ludzi należałoby piętnować lub dyskredytować. Zwłaszcza w dobie komputerów.

[mazzieh]

Sebastian Uznański "Lodowe łzy", świetny klimat i ogólnie bardzo pozytywne wrażenia! (już to gdzieś pisałam... )
Rafał Dębski "Różaniec z bursztynu", niby takie proste, dość oklepana fabuła, ale cieszy i to bardzo.
Gdybym mogła dać jeszcze jeden punkt, to poszedłby na "Kolce" A. Kozakowskiego, sad but true...

[NURS]

Dzieki mazzieh za twój głos.
Kro nastepny coś doda? Doda? Hmmm...

[mawete]

agnieszka_ask: ale na pamięć się można nauczyć? Po operacji wyrostka się 3 książek na pamięć nauczyłem - egzaminy zdałem na 3, ale zdałem, czyli się da...?

[agnieszka_ask]

Ode mnie punkt dla Rafała, mimo, że domyślałam się wszystkiego zanim przeczytałam, to jednak pochłonęłam jednym tchem.
Drugi punkcik dla Andrzeja. Zaczęło się dość ciekawie, potem zamotało, ale i tak czytałam dalej, żeby odpowiedzieć sobie na pytanie: ale o so chodzi? Takie troszkę jak przypowieść, tylko nad morałem trzeba by popracować.

mawete, w teorii można, ale w praktyce to nie działa. Możesz co najwyżej z lepszym lub gorszym skutkiem opatrzyć się z wyrazem.

[NURS]

dzieki agnieszko, kto następny?

[Haletha]

Nie mam jakoś siły rozpisywać się o poszczególnych punktach numeru. powiem więc krótko. Punkt dla Sebastiana. Za wymarzoną przeze mnie kontynuację "Cerebra i elfki" w dodatku poczynioną w tak przewrotny sposób:))) Zakończenie wymiata. I bardzo słusznie, że przyspiesza.
Reszta opowiadan na drugim miejscu. Generalnie numer podobał mi się w całości, aczkolwiek zabrakło drugiego opowiadania, nad którym mogłabym się w szczególny sposób pozachwycać. Z utęsknieniem czekałam na Cetnarowskiego, "Godziny nocne" pozostawiły we mnie jednak mieszane uczucia. Narracja przekombinowana. "Twarz siecią zmarszczek rzeźbi wiatr"? A nie lepiej było napisać po prostu "wiatr rzeźbi twarz siecią zmarszczek"? Pomysły piękne, ale jednak wyrwały się spod kontroli.
Souless mi się spodobał. Naprawdę bardzo ładnie napisane. Chyba nie wszystko jednak zrozumiałam i średnio przypadła mi do gustu świadomość, że ta dziwna istota-demiurg jest robotem:) Reszta - również podobała, ale nie będę szczególnie zagłębiać się w treść.

[NURS]

Dzieki Haletho.
Kro nastepny?

[Tequilla]

Miałem pofilozofować, ale chory jestem i mi się chyba nie chce. To tak tylko szybko.

Uznański - dobre, faktycznie, jak już ktoś zauważył ma coś z Yansa. Mam wrażenie, że w opowiadaniach Sebastiana wulgarna erotyka ( żeby nie powiedzieć pornografia) pełni jakąś funkcję. Tylko jaką?
Udane zakończenie, dobrze przedstawiona osoba Krunga i kilka zabawnych fragmentów dopełnia całość.

Dębski - na początek pomyślałem, że Rafałowi zabrakło już pomysłów. No bo bardziej oklepanego motywu chyba już nie ma. Ale to było bardzo przewrotne, bo zakończenie w pełni zasługuje nawet na takie "oklepanie" - bardzo fajny tekst. I świetne zakończenie.

Kozakowski - tyż fajne, ale muszę przeczytać jeszcze raz. Nie jestem pewien czy zrozumiałem zakończenie.

Dziki Orzeł, czy też Zorlony Dzik - śmiałem się, a o to chyba chodziło. Swojsko się robi, a to dobrze - swojsko - znaczy samemu chciałoby się służyć na takim okręcie. Taka rodzinna atmosfera.

Ale oto niespodzianki ( a może wcale nie? ) bo punkty idą do:

Cetnarowski - za język, dla mnie całkiem inny, niż reszty, poezji za cholerę nie rozumiem ( wszystko powyżej wlazł kotek na płotek jest już dla mnie trudne w odbiorze), ale okazuje się, że taka proza poetycka bardzo mi odpowiada. Chciałbym tylko zobaczyć co Michał potrafi w bardziej " zwyczajnym" kawałku fabularnym.

Rogoża - toże za język. Bo dobry jest. W tym numerze najlepszy. Szkoda, że opowiadanie jest takie krótkie, ale jeśli cała powieść o której wspominał Piotrek będzie tak samo napisana, to jestem za.


Uff, ale się zmęczyłem... Idę odpoczywać.

[NURS]

Dzięki Tomek za głos, kto następny?

[Chompa]

No to czas na podsumowanie tego numeru:


Uznański - Lodowe Łzy Przed przeczytaniem tego opowiadania dużo się naczytałem jakie to ono niby strasznie pornograficzne/obrzydliwe/efekciarskie ma być. Az strach było ten numer do reki brać. A tu okazało się, ze będzie punkcik! Elementy "pornograficzne" tekstu nie mogą być odebrane jako pierwszoplanowe. Mam wrażenie, ze harmonizowały one dobrze ze stworzonym przez autora, mocno zdegradowanym światem, pełnym okrutnych represalii. Skojarzyło mi się z historia oblężenia miasta Münster oraz z Komuna Paryska: Ludzie bez nadziei na unikniecie zagłady zamieniają się z biegiem czasu w zwierzęta. Sam koniec opowiadania nie jest może jakiś olśniewająco-intrygujący, ale nie jest zły. Trochę przeszkadzały mi (ponownie) elementy, które pojawiły się w innych tekstach Sebastiana: Wyuzdany grubas i podziemia pełne lekarzy a la Mengele. To już powoli zaczyna nudzić... Jeśli chodzi o jakaś ocenę, to przyznałbym takie -4.

Dębski - Różaniec z bursztynu Gdybym nie widział "Armii Boga", to może bym przyznał pierwsze miejsce. Opowiadanie dostanie wprawdzie swój punkt, ale plasuje się na drugim miejscu. Nazywam ten tekst "poprawnym", co oznacza, ze nie podpadło mi nic w sferze językowej a sam pomysł był OK. Ale właśnie ta bardzo wpadająca w oko "wtórność" do "Armii Boga", jako i sam temat, który jest niestety już bardzo mocno wyeksploatowany, przeszkodziły mi w pozytywnym odbiorze tego opowiadania. Ocena: +3.

Rogoża - Nie-święty Poznan Za krótkie. Po prostu za krótkie. Miało kilka dobrych pomysłów do rozwinięcia, ale wygląda dla mnie jak szkielet, pozbawiony jakiegokolwiek "ciała". Mam wrażenie, ze autor jest ciągle jeszcze w fazie poszukiwań po (przejściowym?) pożegnaniu "cyklu cielecinskiego" i potrzebuje trochę więcej czasu. Osobiście widze tutaj konkurencje dla prozy Orbitowskiego i mam nadzieje, ze autor przetrzyma ten okres konsolidacji. Ocena: 3.

Kozakowski - Kolce Po raz kolejny ( i jak na razie w 100-u procentach) nie zrozumiałem przesłania. Ocena: -3.

Cetnarowski - Godziny nocne Jeden z poprzednich forumowiczów użył dobrego przymiotnika: "niestrawne". Zagmatwane i nieczytelne, raczej zniechęcało do dalszej lektury. Ocena: +2.

Domagalski - ORP Orzeł -Grendel Niestety, brakuje już tempa i humoru z pierwszych części tego cyklu. Mimo to, nie jest najgorsze i za pomysł z Grendelem, szukającym akceptacji u ludzi nalezą się brawa. Szkoda, ze nie wypalilo... Ocena: -3.

Summa summarum: Raczej słabszy numer, zdominowany przez długi tekst Uznanskiego.

EDIT: Literówki

[NURS]

Dzieki Chompa, ten lekarz to wedle mojej pamięci Mengele jednak
Kro dociągnie do 50-tki?

[Kamilos]

Lodowe łzy - czytałem na końcu, bo najdłuższe więc chciałem za jednym zamachem pochłonąć. Musze przyznać, że mi się podobało. Ciekawy pomysł, motyw postapokaliptyczny, zaskoczenie czytelnika i niebanalna pointa. A że odważne teksty to chyba dobrze, bo w końcu czym tak naprawdę kieruje się człowiek jak nie pierwotnymi instynktami?

ORP Orzeł - Grendel - bardzo fajna i zabawna historia, dobra na poprawę humoru

Różaniec z bursztynu - no złego słowa nie powiem. Akcja dzieje się w Polsce, bohaterami są Polacy. Rzadko spotykam się z tekstami w których to naturalnie pasuje i gra z fabułą. Bardzo udane opowiadanie i trzyma w napięciu do końca.

Poza powyższymi na wyróżnienie zasługuje za pomysł Nie-święty Poznań, szkoda że ciut bardziej nie rozwinięty.

Ciekawie czytało mi się publicystykę. Jestem nowym czytelnikiem SFFH, więc dowiedziałem się kilku ciekawych rzeczy. Szkoda, że zabrakło rysunków.

Numer na 4. Pozdrawiam.

[NURS]

Dzieki Kamilos, witam cię w gronie głosujących. nie ma to jak świeża krew.
\co do ilustracji, to celowo ich nie zamieszczam, żeby było więcej mijsca na teksty. Ot, taki evil masterplan.

[mc]

[NURS]

Sam namawiam mc do prób bardziej zwyczajnego pisania. Mnie nie przeszkadza taka plastyczność, jaka prezentuje w swoich tekstach, to inna klasa, ale domyślam się, że dla wielu czytelników jest to trudny kawałek chleba.

[Rafał]

Mam problem z przeczytaniem Sebastiana z nr 19 i w ten sposób nie mogę się uzewnętrznić w całej swojej krasie, ale za jedno z najlepszych od wielu, wielu nr mam opowiadanie MC Godziny Nocne. Może do jego odbioru potrzeba szerszej znajomości świata duchowego i odczytanie pewnych subtelności niezbędnych do własnego pełnego odbioru sprawiać może pewną trudność - ale w żadnym wypadku nie jest to rzecz hermetyczna. Podoba mi się sposób snucia opowieści, jest to rzecz kapitalna, numer numeru. Oczywiście ma ode mnie punkt wraz z Piterem R. - ale dopiero jak "zaliczę" Sebastiana - teoretycznie może mi trochę namieszać w piunktacji , a zresztą szlag , punktuję!

Edit: uzewnętrzenie się jednakowoż po usebastianieniu się

[Haletha]

[NURS]

Nawet nie staram się próbowac (w kwestii dogadzania). Za to próbuje pokazywać najrozmaitsze twarze polskiej fantastyki.

[Tequilla]

[Chompa]

[Rafał]

A ja się odważę bronić swojego zdania: w tekście są porozrzucane wskazówki co do pełnego odczytania treści. Bez minimalnej wiedzy z (nazwijmy to umowie) "demonologii" są nie do odszyfrowania. Żałuję, ale nie mam tekstu pod ręką i nie mogę dać przykładów.

[Chompa]

[Rafał]

Nie wiem co to jest serial Angel, ale czytanie Biblii powinno wystarczyć

[mc]

Znajomość opowieści o Wiecznym Tułaczu powinna wystarczyć, żeby podjąć wątek, i nawet nie chodzi tu o jakieś jej niesamowite szczegóły, tylko o świadomość: ktoś taki (według podań) był. A jeśli ktoś nie przespał wszystkich lekcji polskiego w szkole średniej, nie powinien chyba mieć z tym problemów, tak przynajmniej zakładałem.

Wszelako, jak pisze Rafał, wzystkie wskazówki, potrzebne do odczytania "Godzin nocnych" starałem się umieścić w tekście. Bo jeśli nawet ktoś nie wie kto to był Ahaswerus, to też nie powinnien mieć problemów z odczytaniem opowiadania. Historia Żyda Wiecznego Tułacza jest tu przecież tylko tłem, fabularnym rusztowaniem, na którym rozpięto (starano się rozpiąć) zupełnie inną opowieść. Ciekawie pisze o tym Nowsiwoda na forum Fahrenheita i Nowej Fantastyki. Potwierdzają się tym samym, co mnie cieszy, słowa [b}Rafała[/b]

[Tequilla]