[Agi]

[Tequilla]

[Adashi]

To co organizujemy coś?

[Tequilla]

Idąc tropem dabliu też założyłem bloga

http://f-log.pl/kilian/

jest to jeszcze twór nieopierzony, potrzebne mu wykończenie, ale od razu ostrzegam, że nie jest przeznaczony dla chcących zachowac w pełni zdrowie psychiczne

[jewgienij]

Fajnie. Będę śledził.

[Agi]

Zajrzałam, lubię absurdalne dowcipy

[Tequilla]

Jutro będzie opowiadanko. znaczy pierwsza bajka dla cieci

[jewgienij]

A dyskutować na blogowe tematy możemy tutaj czy raczej na blogu?

[Tequilla]

Gdzie wam wygodnie

[Agi]

Opowiadanko i owszem, zabawne
Proponuję, żebyś linka do bloga umieścił sobie w podpisie, będzie łatwiej znaleść.

[Czarny]

[Agi]

Czarny, a wiesz, że masz rację tak też ładnie wygląda

[mistique]

Przeczytałam opowiadanie z SFFiH 27. Powiem tylko, że cieszę się, że w odpowiednim momencie jednak ugryzłam się w język w temacie konkursu Howardowskiego, bo "Cargo" jest naprawdę dobre. Czy dobrze przypuszczam, że stanowiło pierwotnie część tego długiego opowiadania, które wysłałeś na konkurs? Czy po prostu dopisałeś początek do tamtego?

[jewgienij]

Kathe Koja, po pierwszej fascynacji ( Urazy Mózgu), zaczęła mnie już odrobinę nużyć.
"Skóra" nic nowego chyba nie wnosi. Już w Zerze mieliśmy postawiony problem przesuwania granic sztuki, ładniej zobrazowany, bo za pomocą fantastycznej Nibydziury. Chory i brudny klimat oraz metafory wyłącznie z zakresu patologii to rzecz fajna, ale do czasu. Któraś tam z kolei książka, gdzie wszystko jest brzydkie, lepkie, brudne, przepocone, śmierdzące i zrakowaciałe przestaje oddziaływać. Przynajmniej na mnie. Boję się, żeby Koja nie stała się takim Jonathanem Carrollem z przeciwnej(ciemnej) strony Księżyca. Każda kolejna książka to rozwodniona wersja poprzedniej.
W małych dawkach - znakomita. Na dłuższą metę Koja połyka chyba własny ogon. Oczywiście, kupię każdą jej następną książkę

[Tequilla]

[mistique]

[Tequilla]

[Tequilla]

Na blogu umieściłem drugą bajkę dla cieci pt: "Zenobiusz Zając". Miłej (mam nadzieję) rozrywki

[jewgienij]

Przeczytałem Twój wpis na temat "Blizny".
Zgadzam się. Scenograficznie jest to Fellini/Lynch Fantasy.
Ale czegoś mi brakuje u autora, jeśli ma on rzeczywiście zamiar uporać się z tolkienowskim archetypem Fantasy. Tolkienowski był nośny, bo opierał się na prostych zasadach: baśń, legenda, dobro walczące i zwyciężające ze złem, bohaterowie, z którymi się utożsamiamy.
U Mievilla nie ma chyba siły, która by mogła to zastąpić. Bohaterowie byli mi raczej obojętni, a wspaniała wyobraźnia plastyczna przytłoczyła IMO wszystko inne.
Ale China wskazuje przynajmniej jakiś kierunek.

[Tequilla]

Tolkien miał chyba troche trudniej, bo wtedy nie istniało zbyt wiele odnosników w literaturze ( nie mówię o mitach i baśniach, ani jakichs utworach średniowiecze/romantyzm). Natomiast Mieville nie musi już przecierać ścieżek - wymysla nowe, ale mimo to wie, jak powinno to wyglądać.
Poza tym Tolkienowi bardziej chyba zależało na przekazie, ta historia miała jakiś morał, przesłanie, a u Mievilla jest przede wszystkim opowieść ( co dla mnie wcale nie jest wadą).
To chyba przede wszystkim dobre, a nawet świetne czytadło i tak je raczej potraktowałem.
I faktycznie z powieści na powieść idzie mu to lepiej, bo w "Dworcu Perdido" rzeczywiście te ćmy się pojawiaja ni z gruchy, ni z pietruchy i nagle ciekawy motyw odkrycia idei lotu i stworzenia maszyny kryzysowej, zostaje zastąpiony pogonią za ćmami.
Co jeszcze mi się rzuciło w oczy to własnie to, że ciągnie jakiś motyw przez cała książkę, a na końcu bach! - i porzuca pomysł. Tak było z lataniem u Ygharka w Dworcu Perdido, tak było z dotarciem do Blizny tutaj. wyobraźni mu nie starczyło, czy tak sobie załozył?

Ciekawy jestem, czy i kiedy wydadzą u nas pozostałe jego książki.

[Dabliu]

[Tequilla]

A King Rat? to chyba też nie było wydane?

[Witchma]

[Tequilla]

Mnie też aż tak bardzo te ćmy nie raziły i ich pojawienie sie miało uzasadnienie, niemniej dość gwałtowna była ta zmiana, tempa akcji również. Maszyna wykorzystał, ale Ygharkowi nie pomógł i zakonczenie było dla mnie odrobinę nie satysfakcjonujące.
Ale z pewnością z wielką chęcią przeczytam jego kolejną ksiązkę.

[Dabliu]

Ale przecież to, że Grimnebulin nie pomógł Yagharkowi, ma nieść (zgodnie z zamierzeniem autora) istotne przesłanie - przecież Yagharek stał się w ten sposób ofiarą konfliktu między przyjaźnią a moralnością, między oddaniem bliźniemu a literą prawa. IMHO to bardzo ważne, że Yagharek nie otrzymał w rezultacie pomocy. Istotna jest również świadoma rezygnacja z marzeń i odcięcie się Yagharka (na końcu powieści) od swoich korzeni, by wtopić się w multi-kulturowy tygiel Nowego Crobuzon.
Czasem zresztą socjalistyczne zboczenie Mieville'a bywa nieco denerwujące - np. każdy prze-tworzony jest kreowany na nieszczęsną ofiarę systemu, a nie swoich grzechów.

[Witchma]

w sumie żal mi było Yagharka, ale trudno nie zrozumieć decyzji Isaaca...
w książce podobało mi się też to, że ciężko określić, kto był głównym bohaterem - niby Isaac był postacią centralną, ale kończące każdą część fragmenty, w których narratorem był Yagharek, skupiają uwagę na nim

[Tequilla]

ludziki pytam szczerze - czy ktos z was operuje swobodnie gwarą młodziezową, coby mi po przyjacielsku krótki fragmencik na takową przetłumaczył?

Pisze sobie dla odprezenia trzecie opowiadanko do bloga i tam mi to potrzebne jest.

a co mi: takie coś by trzeba przetłumaczyć:

Wszedł do środka. Pochodnia migotała, ale on nie zniechęcony brnął dalej w głąb wilgotnej jamy.
W końcu odnalazł tego kogo chciał.
- To twój koniec – powiedział – Przygotuj się na śmierć.
- Nie uda ci się van Helsing! – wrzasnął wampir
- Na dole są moi ludzie Drakulo. Tym razem nie uciekniesz.
Wampir wrzasnął i rzucił się w stronę łowcy, ten jednak zdążył się odsunąć. W ręku zalśnił srebrny krzyż. Drakula zaskowyczał i zakrył dłońmi twarz..
- Przestań! – krzyknął – Przestań!
I ten zapach wwiercający się w nozdrza… ten potworny smród….
Czosnek.
- Nie masz szans – van Helsing był pewny swego. Spod pazuchy wyciągnął osikowy kołek.
W kącie piwnicy, przez nikogo nie widziana poruszyła się maleńka pchła.

Niekoniecznie słowo w słowo musi być, ale żeby sens złapać.

[Tequilla]

wprawdzie nowej bajki dla cieci jeszcze nie ma, ale wrzuciłem na bloga kilkanaście pierwszych stron powieści pt: "Serce w domu dla lalek". Czeka sobie ona cierpliwie na opinię w jednym z wydawnictw..

Pożyjemy, zobaczymy

p.s. nie robiłem powtórnej redakcji.

[Słowik]

A napiszę tutaj, chociaż pytanie filmowe.
Ten magiczny pistolecik skojarzył mi się z filmem, którego tytułu nie mogę sobie przypomnieć. Był tam pistolet, który bohater skonstruował z kawałków tego, co jadł. To była jakiegoś rodzaju gra, ludzie mogli się podłączać przez interfejs w pępku. Może ktoś podsunie tytuł?

[Adashi]

Kojarzy mi się z eXistenZ Cronenberga.