[Miria]

[feralny por.]

[Emilia]

Bo kocham Cię nad życie z Tobą
Już zobaczyłaś twarz i stało się zło
Sztyletu na siebie podnieść nie mogę
Zabić niestety nie ma mnie kto...
Nie chcę Cię skazać na prawa katusze
Moja nieszczęsna pozwolić nie mogę
Więc ja przeklęty uwolnię Twą duszę
Bo kocham Cię miła nad życie...

[Fidel-F2]

[Emilia]

[Gustaw G.Garuga]

[Fidel-F2]

[Haletha]

Skoro wczułam się już w rolę prokuratora, zadam jeszcze jedno pytanie: skąd wy znacie to prawo gór? Autor napisał tylko o pierwszym prawie Harudiego dotyczącym mieszanych małżeństw. Nie ma nic o konsekwencjach grożących za jego złamianie, czy odejście z plemienia. Gdyby były istotne, powinien był o nich wspomnieć, prawda? A że nie ma nic, równie dobrze można dopisać sobie kropkę dad i według widzimisię współczesnego Europejczyka, co według Araba. Bo to nie jest nasz świat.
Yatech romansując najpierw z mężatkami, później z Isanell, łamie "europejskie prawa", czyli wkracza na grunt cudzołóstwa. Broniąc go można się powołać na to, że nie wiemy nic o występowaniu tych praw na tamtej pustyni. Ale tak samo nie wiemy, czy kobiety są tam uznawane za istoty niższe (no dobra, możemy się trochę domyślać, jako że autor operuje schematami), czy że świętokradcę czeka jakaś rytualna śmierć. A skoro nie wiemy, można równie dobrze założyć, że problem nie istnieje.

- Dlaczego... dlaczego to wszystko jest takie trudne? - wyszeptała - Dlaczego nie możesz być zwykłym mężczyzną, kupcem, żołnierzem, choćby parobkiem.
Nie znał odpowiedzi. Kolejny raz.

Zrozumiałam, że Yatech kocha Isanell ponad życie, ale od tego życia jest ważniejsze jeszcze jedno: prawo gór. Nadanie takiego tytułu na pewno nieco rozjaśniłoby sprawę, aczkolwiek rozumiem, że pozbawiłoby opowiadanie elementu zaskoczenia i dwuznaczności. Więc jest fajnie tak, jak jest. Niemniej nadal uważam (podobnie ja autor - to akurat jest napisane czarno na białym), że te restrykcyjne przepisy można interpretować inaczej;-) Jeśli Yatech uważał, że naprawdę koniecznie ktoś musi ponieść śmierć (IMHO niesłusznie: przecież Isanell "należała do niego" i darzyła go miłością, nie mogła więc chyba ukraść mu duszy) i uznał, że musi to być ona, żeby nie została sama na świecie, to przecież mógł zaciukać oboje. Skoro kochał ją nad [własne] życie. Nie doszukałam się, żeby miał jakieś powinności wobec ojczyzny, które nakazywałyby mu pozostanie przy życiu. Odkupienie ludu? Okej, z tym argumentem może się zgodzę, jeśli ktoś będzie dobry zarzucić cytatem, bo nie mogę go znaleźć:)

[Miria]

[Gustaw G.Garuga]

A co, drań nie może kochać? Trochę nie rozumiem Mirio Twoich zarzutów. A bo to ludzie zawsze sa konsekwentni? Romans z córką gospodarza mógł nie stanowić aż takiego wykroczenia przeciwko "prawu gór", skoro się weń wdał. Mnie gość wnerwia, sam też żałował swego czynu, przepraszał zań ukochaną (wprawdzie post factum, ale zawsze), jednak bezwzględne prawo okazało się w tej sytuacji nadrzędne. Uważam, że ją kochał. Po swojemu, po issarsku. I stała się tragedia.

[Miria]

[Gustaw G.Garuga]

[Haletha]

Ano tak, o to odkupienie chodzi:) W porządku, akceptuję i rozumiem. Yatech pro publico bono postanowił i zostać przy swoim ludzie (zamiast ożenić się z Isanell - szkoda tylko, że wpadł na to tak późno), gdyż nie przysłużyłaby mu się dodatkowa zdrada. Tylko dlaczego koniecznie musiał pozostać przy życiu? Miał na głowie obronę jakiejś Jasnej Góry? I czemu - jako bądź co bądź światowiec - liczył się wyłącznie z własnymi tradycjami? Czyżby drugie prawo Harudiego mówiło: "innym ludom szkódź ile się tylko będzie dało"?

Cytat 1: Zostanę w waszym domu i będę go strzegł, jakby był moim własnym - obietnica okazała się bez pokrycia.

Cytat 2: Flirt przebiegał zawsze w ten sam sposób (...). Z tego powodu musiał stoczyć jeszcze kilka pojedynków (...). Aerin zaś najwyraźniej świetnie się bawił obserwując jego zmagania. - wniosek: Aerin skrycie popierał kumpla i przymykał oko na jego zabawy wykraczające poza określone granice (skoro kończyły się pojedynkami). Yatech nie był głupi i musiał wiedzieć, że wybacza mu się po znajomości (bogaty kupiec najwyraźniej liczył się w towarzystwie, co przechodziło i na jego przyjaciół) postępki sprzeczne z prawem gospodarza. Sam jednak nie mógł wybaczyć jego córce okazania nietolerancji względem jego tradycji. A przecież, idąc dokładnie tą samą drogą, mógł o tym zwyczajnie przemilczeć.

Już nie chodzi o to, co nasz bohater MUSIAŁ zrobić. Tylko czego NIE MUSIAŁ. Albo raczej NIE POWINIEN.

[Rafał]

Bo to zły człowiek był.

[Miria]

[Czarny]

Matko cóż tu za górnolotne postawy rozpatrywane są. Toż on zachował się jak typowy facet (no może prócz ostatniego czynu). Póki w grę wchodziło jedynie przytaczane już "bzykanie", to wszystko było OK. Gość był zadowolony ("zakochany") opowiadał panience różne pierdoły jak to ją kocha nad życie, czego to by nie poświęcił itd (one lubią takie kity ). A kiedy przyszło do żeniaczki prysnął "spod ołtarza". To pchnięcie zaliczyła natomiast w ramach prawa gór o nieoglądalności twarzy Issarama.
Zwykły facet - zimny i wyrachowany

[Emilia]

Czarny a skąd ten cynizm. Naprawdę tak źle myślisz o mężczyznach. Według ciebie jesteście zimnymi draniami, egoistami myślącymi tylko o sobie. To ma być w dodatku typowe zachowanie? Nie rozumiem...
Czarny ty dokonujesz manipulacji! Ty wcale tak nie myślisz tylko chcesz, żebyśmy gwałtownie zaprzeczyły, że wcale tacy nie jesteście. Tylko wspaniali i wogóle. O nie, nie. Niedoczekanie twoje.

[Czarny]

Dlaczego mój REALIZM zawsze brany jest za CYNIZM. Czyż ucieczka sprzed ołtarza to nie jest znany motyw w postępowaniu mężczyzn. Bara-bara jak najbardziej, ale kiedy przychodzi do "zakucia w kajdany", to pada na mężczyzn blady strach. Jak widać nawet straszliwi Issaramowie mają typowo męskie odruchy. Nie zwróciliście uwagi, że zabił ją i uciekł, dopiero gdy wspomniała o małżeństwie

[Emilia]

[Haletha]

Nieprawda, on pójdzie do piekła;-DD

[Czarny]

Nie mogę sobie przypisać takiej zasługi, bo ja nie uciekłem , ale pozostaję przy przekonaniu, że jest to przypadłość męska. Może nie dosłownie "sprzed ołtarza", ale kiedy jest mowa o wspólnej przyszłości, małżeństwie, rodzinie, to mężczyźni często "wyrakowują" z takiego związku

[Emilia]

[Łodzianin]

Coś czuję, że zostanę rozszarpany ale to opowiadanko płytkie jest jak harcerska latryna. Rozwodzenie się nad moralnością świata, który został nam pokazany w mikroskopijnym wycinku, powoduje powstawanie efektu aurerii. Mówiąc krótko, wyciągamy wnioski znając strzępy faktów. Ad meritum, owszem, piętnastoletnia panienka napalona jak kotka w rui, rzuca sie w objęcia kolesie, który ma syndrom ryby fugu. Finał jest do przewidzenia. Jeżeli byłby on lojalny, to pogoniłby ją gdzie pieprz rośnie. Jeżeli ona miałaby ślady rozumu, to spokojnie wykorzystywałaby go jak żywy wibrator i żyliby długo i szęśliwie. Jakiś czas.

[Gustaw G.Garuga]

[Rafał]

Chyba miało być "Aurora borealis" - taki skrót wyszedł?

[Anko]

[gorat]

Zauważyłem, że chyba nikt nie odczytał tytułu jako słowa dziewczyny

[Emilia]

[Gustaw G.Garuga]

Anko, założę się, że autor, jeśli to czyta, to zaciera ręce z radości. Nie zastanawia Cię, że może taka kontrowersyjna końcówka była jego celem? Ty proponujesz mu inne, "lepsze" zakończenia; tymczasem obawiam się, że pozbawione one są podobnej oryginałowi mocy poruszania czytelnika. Po prostu.

[joe_cool]