Ciężko wskazać tu głównego bohatera. Właściwie takiego nie ma. Na pierwszym planie pojawia się co najmniej kilka równorzędnych postaci - niejaki admirał Byng z SLN i ludzie wokół niego, ponownie panna Anisimovna oraz Detweiler z Mesy, Hongbo i Verrochio z OFS, a z drugiej strony Henke, Khumalo i Medusa, powraca w randze komodora Terekhov, trochę do pokazania mają panna Zilwicki i Abigail Hearns. Ale zarazem każde z nich często znika na długie rozdziały, a na pierwszy plan wskakują zupełnie inne postaci, jak kapitan flagowy Bynga i jeden z jego poruczników, Ottweiler, Pritchard i Theisman, jacyś goście z rządu New Tuscany, w końcu, na krótko, Honor i spółka.
W sumie chyba fakt, że Henke trzeba nazwać główną bohaterką. Ale pojawia się chyba w mniej niż połowie książki.

Wydarzenia toczą się tak, jak Ix opisywał, a na końcu dowiadujemy się, że:
─ Henke poleciała do New Tuscany po tym, jak Mesa tam namieszała, a Byng rozwalił trzy niszczyciele Imperium Manticore, i nakopała Byngowi, jednocześnie go zabijając. Rząd New Tuscany przyznał się, że współpracował z Mesą. Henke dowiedziała się, jak wielkie wpływy ma Mesa. I wcale jej się to nie spodobało.
EDIT: Przy okazji, Henke jest oficjalnie już admirałem dowodzącym 10. Flotą. Jej zastępcą na pewno będzie zaś niejaki Oversteegen.

─ Manticore jest praktycznie, choć nikt nikomu niczego nie wypowiedział, w stanie wojny z Ligą. To znaczy w systemie Myers wylądował jakiś admirał SLN, razem z całą flotą (siedemdziesiąt SD-ków), i jest potężnie w...nerwiony na Manticore za załatwienie Bynga. (Choć, żeby być uczciwym, Henke załatwiła tylko Bynga z jego flagowcem, resztę z 17 krążowników liniowych, z którymi się starła, zmusiła do poddania się, nikogo więcej nie zabijając.) W każdym bądź razie bardzo-zły-admirał-z-Marykarki-Ligi uznał, że wojna została wypowiedziana i... i nie wiemy, co dalej, bo tu się urywa. Pewnie ruszy zaatakować Talbott.
EDIT: I tak, SLN wie już, że Manticore ma lepszy sprzęt. Ale Henke była dość sprytna, żeby nie pokazać wszystkiego i jedyne, co wiedzą na pewno, to że Flota Imperium ma lepsze rakiety. Ale myślą, że mają zasięg 40-50 mln km (w najlepszym razie) a nie praktycznie nieograniczony.

─ Jeszcze pokłosie bitwy w New Tuscany. Po rozłożeniu na części okazało się, że zdobyczne krążowniki Ligi mają możliwości mniej więcej takie, jak dowodziny przez Honor Nike z Krótkiej zwycięskiej wojenki, lub okręt dowodzony przez Yu, Saladin, w Honorze królowej. Innymi słowy: nawet najnowszy sprzęt Ligi to złom. A doktrynę użycia tego sprzętu mają jeszcze gorszą.

─ Mesa wyprodukowała jakieś nowe, niespotykane napędy i w przestrzeni normalnej (bo nie ma śladów impellerów) i w nadprzestrzeni (napęd strumieniowy, czy jakoś tak, dający wielokrotnie większą prędkość niż żagle Warshawskiej). I nowe systemy maskowania.
Cokolwiek to jest kilka ich okrętów niepostrzeżenie przedostało się do Manticore, odpaliło jakieś zasobniki i... koniec. Książki. Argh! Wiadomo tylko, że celem tego czegoś mają być wszystkie trzy główne stocznie Manticore.
(W pierwotnym planie mieli jednocześnie zaatakować stocznie Manticore i Haven, ale stwierdzili, że Haven tymczasowo przestało być groźne.)

─ Odnośnie stoczni i okrętów HMS - w ciągu trzech-czterech miesięcy od Bitwy o Manticore wypuszczono ze stoczni bodajże 70-80 Invictusów. Wszystkie lśniące, pachnące i gotowe do używania Apolla. Kolejne 50 jest na wykończeniu. Jeśli Mesie nie uda się zniszczyć stoczni, to Sojusz będzie miał do dyspozycji co najmniej 200 SD mogących używać tego systemu. (Gdyby nie zniszczenie Grendelsbane byłoby tego pewnie z 300.) A Grayson i Andermania też produkują pełną parą.
(Przy okazji Apolla - admirał Hemphill wyprodukowała nowe głowice do rakiet, dzięki którym głowice krążowników, a nawet niszczycieli, mają moc głowic superdrednoughtów.)

─ Bardzo ważne dla dalszego przebiegu wojen. Honor w końcu przebiła się do Elisabeth ze swoimi argumentami, że to nie Haven jest prawdziwym wrogiem, a Mesa. I teraz to Elżbieta ma zaproponować rozmowy pokojowe Pritchard. A jeśli Haven nie zgodzi się na pokój, to Honor będzie zmuszona polecieć tam i im nakopać. Czego nikt nie chce robić, bo Manticore przygotowuje się na otwartą wojnę z Ligą (EDIT: a także dlatego, że nadal nikt nie wie, gdzie siedzi Foraker z Bolthole, i Republika mogłaby sobie zbudować nową flotę w czasie, gdy Manticore walczyć będzie z Ligą, i wbić Imperium nóż w plecy).
A Honor z White Havenem są przekonani, że mogą ją rozbić. Ale nie okupować, jak zakładał pierwotny plan opracowany przez admiralicję, tylko, według planu Honor, rozbić na kilka-kilkanaście państw, z których każde zneutralizować oddzielnymi sojuszami i paktami.
Nie wiadomo tylko, co zrobią Andermani, którzy przyłączyli się do Sojuszu żeby walczyć z Haven, nie Ligą. Możliwe, że odłączą się.
(Pytanie - co się stanie, jeśli Haven też dowie się, że było manipulowane przez Mesę? )

─ Liga, według przekonania tych z Manticore, jest i tak na krawędzi samorozpadu. Potrzebuje tylko czegoś, co by ją pchnęło.
Jeśli się nie mylę Barregos i Roshack znów chyba coś namieszali (albo się mylę, akurat Królową niewolników słabo pamiętam) i nakopali jakimś siłom mającym przejąć Torch. Oczywiście nasłanym przez Manpower. Poza tym podpisują jakieś umowy z Manticore (pewnie też z Haven) i praktycznie są gotowi do ogłoszenia niepodległości.
Marynarka Ligi składa się głównie z ludzi z Obrzeży. Którzy mają serdecznie gdzieś całą Ligę. Są tam tylko dlatego, że innej kariery dla siebie nie widzieli.
A w razie wojny z Ligą, jeśli Manticore udowodni, że wywołała ją Mesa, Beowulf wraz ze wszystkimi swoimi koloniami, a i pewnie kilka innych silnych systemów, stanie po stronie Imperium. A mają małe, ale nowocześniejsze od SLN floty.

- Ponieważ już mi się miesza, to ostatnia sprawa. Cachat i Zilwicki zniknęli z oczu Mesie. A Mesa jest tym tak zaniepokojona (konkretnie tym, że poznają ich plany ze szczegółami - dość złe jest już to, że Manticore wie, kim dokładnie jest Anisimovna) że rozkazała ich zabić. A to, czy im się uda, czy nie, to pewnie w Królowej niewolników II będzie.

znaczy Kwiatuszku

Ogólnie jest bardzo ciekawie moim zdaniem, zwłaszcza wątek Mesy, gdzie chyba tylko najściślejsze kierownictwo tejże ma obraz całej sytuacji.

Jeszcze dla uszczegółowienia może dodam, że prowokacja Bynga polegała na wysadzeniu (czy raczej zorganizowaniu wysadzenia) przez Anisimovną stacji orbitalnej nad Nową Toskanią, razem z całą załogą (43 tysiące ludzi bodaj?). Byng nie pomyślał, tylko odpalił w znajdujące się tuż obok niego jednostki Manticore.

Niesamowity jest po prostu rozmach działań Mesy, nie tylko wtrącającej się w politykę wielkich mocarstw, w dodatku zupełnie za kulisami, wręcz pociągając za własnoręcznie porozwieszane sznurki, ale budującej także zaawansowaną technologicznie flotę wojenną, już nie wspominając o eskalacji działań szpiegowskich i dywersyjnych.



Co tam jeszcze z ciekawszych rzeczy - dowiadujemy się że SLN to przestarzały moloch, rozpadający się pod własnym ciężarem, a prawdziwa siła marynarki Ligi tkwi w niedoinwestowanej i niedocenianej flocie OFS.

Bardzo ciekawe są też analizy i dyskusje prowadzone w sztabie Manticore, szczególnie wspomniane już wcześniej warianty wojny totalnej zarówno z Haven jak i z Ligą Solarną, gdzie celem miałoby być definitywne zniwelowanie zagrożenia z jednej ze stron przed konfrontacją z drugą.


Interesująco jak dla mnie przedstawia się też rozwój technologiczny, pociągający za sobą zmiany w doktrynie strategicznej i rozwiązaniach taktycznych, szczególnie zderzenie rozwiązań powstałych w czasie wojen Manticore z Haven z tymi z innych części galaktyki.

I o szczegółach książki można by długo jeszcze mówić. Na przykład nie zgodzę się, że to OFS jest główną siłą Ligi, skoro po pierwsze większość komisarzy Biura marzy o stworzeniu własnego państwa, a po drugie, jakkolwiek przestarzała jak diabli, Flota Bojowa liczy 3-4 tys. okrętów liniowych w aktywnej służbie i dwa lub trzy razy więcej w aktywnej rezerwie

Co do Bynga to uzupełnienie do uzupełnienia - Mesa do spółki z Verrochio i Hongbo wmanewrowała go w akcję. On sam chyba nie miał z nimi powiązań. Co nie znaczy, że nie był skorumpowany. A wybrali go dlatego, że serdecznie nienawidził, z powodu pewnego wydarzenia z przeszłości, Manticore. Przy okazji, widząc jakie siły Mesa przegrupowała w pobliże Talbott (Byng a potem te 70 SD-ków) sam Verrochio zaczął zastanawiać się, jak poważne wpływy mają jego sponsorzy.

Adanedhel: mówiąc o głównej sile, miałem na myśli najbliższy kontakt z rzeczywistością. Tak jak to przedstawia historia oficera OFS oddelegowanego do stworzenia raportu na temat możliwości marynarki Manticore. Początkowo podchodzi do plotek sceptycznie i uważa że siły SLN są najwspanialsze pod Słońcem , ale kiedy trafia na pogranicze i styka się z faktycznymi faktami to radykalnie zmienia zdanie, a wraz z nim ocenę sił Manticore i tego jak należałoby z Manticore postępować.

OFS, przynajmniej marynarka OFS, zdaje sobie sprawę, że Manticore (i Haven) to nie typowe jednosystemowe nacje, którym do narzucenia woli Ligi wystarczy pokaz siły, taki jak wysłane w rejon Talbotta grupy bojowe.