Kruk Siwy - 25 Grudnia 2011, 22:07 Matulu chwalą nas, z niezmierną powagą, trzeba przyznać. Agi - 27 Grudnia 2011, 14:20 Doczytałam w święta Pufcia i mogę stwierdzić, że konsekwentne trzymasz się zasady: dla dzieci pisze się tak samo jak dla dorosłych, tylko jeszcze lepiej. Gratulacje dla Dalamberta, wyrasta na ważną postać literacką. Kruk Siwy - 27 Grudnia 2011, 21:17 Nie zapominaj o Zającu! Agi - 27 Grudnia 2011, 21:21 Pamiętam. O Seterze Angielskim alias Mońku również. Bardzo odświeżająca lektura. Bawiłam się jak dziecko. Kruk Siwy - 27 Grudnia 2011, 21:26 I dobrze. I taki był cel. mawete - 28 Grudnia 2011, 19:56 Mówiąc szczerze, popłakałem się w kilku miejscach ze śmiechu. Najbardziej jak Spoiler: Kruk Siwy - 28 Grudnia 2011, 20:12 No cóż, to co najlepsze z życia wzięte. Widziałem na własne oczy, a nawet kurka byłem sprawcą. shenra - 5 Stycznia 2012, 12:48 Przeczytałam Wyjątkowo wredną... i bardziej podobali mi się Bogowie. A z tego najbardziej podobało mi się opowiadanie o ratowaniu Fran, choć i Czapka dla miasta miała momentami swój urok. Tytułowa wredna to wiadomo, ale dzięki temu, że znacznie smaczniej rozwinąłeś to w Bogach. Trzy razy szczęście, gdyby nie kilka nawiązań do małżonki grabarza to by mnie nie wzięło. Aaa i Parszywa okoliczność mnie jeszcze ubawiła 
mawete - 5 Stycznia 2012, 17:04 Nadeszła wiekopomna chwila. Nadszedł czas. Czas zwycięzców! Komisja podjęła decyzję. Wyniki konkursu zostały ogłoszone. merula - 5 Stycznia 2012, 17:55 Ha! Wygrałam Pufcia!!! 
shenra - 5 Stycznia 2012, 18:00 Radość z opóźnionym zapłonem.
merula - 5 Stycznia 2012, 18:01 bo mi ktoś kompa ostatnio okupuje 
Kruk Siwy - 6 Stycznia 2012, 09:12 A propos grabarzy, czytam obecnie opowiadanie jednej naszej forumowej koleżanki i z przyjemnością stwierdzam obecność wątku grabarskiego. To miłe. mawete - 16 Stycznia 2012, 17:35 Informacje osporkaniu z Tomkiem można znaleźć TUTAJ i TUTAJ A kto nie przyjdzie to... 
Kruk Siwy - 19 Stycznia 2012, 00:22 Tu można poczytać o zadyszce autora, tak tak wiek już nie ten... http://katedra.nast.pl/art.php5?id=5871 merula - 19 Stycznia 2012, 00:26 a jak w Łodzi było? Kruk Siwy - 19 Stycznia 2012, 00:29 W której? merula - 19 Stycznia 2012, 00:36 a nie miałeś tam dziś spotkania? lakeholmen coś wspominał, że się wybiera. Kruk Siwy - 19 Stycznia 2012, 00:37 Żart jakowyś, mą szer ami. merula - 19 Stycznia 2012, 00:44 albo roztrzepany więc, albo źle poinformowany. Kruk Siwy - 19 Stycznia 2012, 00:47 Łoś end goł. Tak patrzę po swoich postach i wygląda na to, że pora spać. merula - 19 Stycznia 2012, 00:49 spanie jest przereklamowane
lakeholmen - 19 Stycznia 2012, 12:11 To dobrze, ze nie poszedłem! 
Adon - 19 Stycznia 2012, 12:17 Spać?
nimfa bagienna - 19 Stycznia 2012, 12:18 A propos grabarzy - nazwa firmy mnie rozwaliła. klik dalambert - 19 Stycznia 2012, 12:25 nimfa bagienna, co Cię dziwi ? I celna i prawdziwa 
Kruk Siwy - 19 Stycznia 2012, 14:55 Aleście, kurdesz merytoryczni. A może powiedzcie co sądzicie o ostatniej - katedralnej - recenzji? Nina Wum - 19 Stycznia 2012, 20:36 Sądzę, Kruku, iż dobrze jest. Recenzja silnie przychylna, jej autor kuma czaczę. Zostałeś bez mała obwołany nadzieją rodzimego rynku książki dla dzieci.
Cieszyć się należy. Zaś odnośnie irytującej Cię, jak mniemam, wzmianki o "zadyszce" - jak mawia Nimfa, de gustibus, niestety, non autobus. Co dla jednego jest pysznym dowcipem, dla innego będzie żenującym ciągnięciem kija. Co jednemu zda się pożądanym zwolnieniem tempa - drugi weźmie za zadyszkę. Kruk Siwy - 19 Stycznia 2012, 23:20 Niną, racją masz. Recenzja jest bardzo przychylna. Ale zadyszka mnie nie irytuje, ciekaw byłem opinii tych, którzy czytali czy rzeczywiście w tym momencie tekst mniej śmieszy. Zamysł był taki żeby było nieco mroczniej albowiem w epoce horrorów dla dzieci i innych paranormali wydało mi się to stosowne, zmnieniłem też nieco styl narracji z bardzo uzasadnionych względów. Recenzentowi to się nie spodobało, ale co sądzą inni? O to mi chodziło. Nina Wum - 20 Stycznia 2012, 16:22 Kruku, moim zdaniem spowolnienie tempa w drugiej części utworu rzeczywiście rzuca się w oczy. Opisy stopniowo gęstnieją, w scenach z panią Naturą jest pewna oniryczność, senność. Mnie ten zabieg przypadł do gustu. Lubię niespieszną, finezyjną narrację na modłę pradziadków, to raz; dwa - że ile można bez tchu do przodu gnać ? Być to może, że recenzent spodziewał się finału typu: "Bum-tarara!" w stylu Shreka. Ilu czytaczy, tyle oczekiwań.
|
||||||
